Հայաստանի բնականոն զարգացման և հզորացման տեսլականը պետք է անպայմանորեն ենթադրի թշնամուն մեր կենսական, պատկերավոր ասած, արյունատար անոթներից հեռու մղելը։

Վոյաժներ, շնորհավորանքներ, մեդալ-կոչումներ, փող ու փիար․․․ ու Ադրբեջանում 11,5 տարի դատապարտված հայ զինվորներ։

Պարտվող կողմը Երևանի քաղաքապետն է ի պաշտոնե, բացակայության դեպքում` նրա պարտականությունները ժամանակավորապես կատարողը։

Հայ հասարակությունն այս պատմությունից պետք է ճիշտ հետևություններ անի։

Արայիկի ու Նիկոլի պատճառով արցախցիները, որ մոտ էին խնդրի լուծմանը անկախության ճանաչման ելքով, հիմա արդեն ճանաչվում են անջատողականներ, որոնք դեմ են Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև խաղաղության պայմանագրին։

Տեղեկություններ ունեմ, որ այստեղ էլ է գործում ԽԾԲ սկզբունքը։

Օսկանյանը կոչ է անում Նիկոլ Փաշինյանին կանգ առնել, փորձառու մարդկանց զիջել գոնե դիվանագիտական ​​ղեկը և առնվազն 3 ամիս լռել բանակցությունների հետ կապված հարցերի մասով։

Դահիճը, ով հասցրել է սահմանադրությանը այդ օրվան, որոշել է վերջնականապես սպանել սահմանադրությանը և դրա համար կոչ է անում վերջին հրաժեշտը տալ։

Թրքամետ Մարիայի մայրը իր հայհոյանքներով կարող է մրցակցել քայլիստ Հովիկի հետ։

Ահա ինչ ընտանիքում է մոծացել մարիան...։

Երբ թուրքական նախապայմանները կատարելու համար կասկածի տակ են դնում Արարատն ու ՀՀ Զինանշանը, ՀՀ Օրհներգը, ՀՀ Սահմանադրությունը, Անկախության Հռչակագիրը...։

Հայաստանի շուրջը ընթանում է Շիա եւ Սյունի իսլամական աշխարհների պայքար:

ՔՊ-ի ծաղրը թոշակառուին, երիտասարդին, զինվորին և ընդհանրապես՝ բոլորին։

Զարմանալի չէ, որ թուրքերի և ադրբեջանցիների հետ բարեկամության ջատագով, թուրք գործընկերների հետ պատմության դասագրքեր կազմող, հայոց պատմությունը խմբագրող այս տիկինը աչքի է ընկնում հակահայկական խոսույթով։

Այնուամենայնիվ, բուլղարական անգլալեզու թերթերից մեկը զարմանքով հռետորական հարց է տալիս նախագահ Մակրոնին՝ ինչո՞ւ է նա փորձում աջակցել Իրանին և Ռուսաստանին մի տարածաշրջանում, որտեղ նույնիսկ Հայաստանի ներկայիս վարչապետը հրաժարվում է աջակցել Մոսկվային և Թեհրանին:

Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնի գործողությունները Հարավային Կովկասում հակասում են Հայաստանի և Ադրբեջանի հարաբերություններում ԵՄ քաղաքականությանը։ 

Թշնամին ներսից է․ այդ պայմաններում դրսից ինչպե՞ս կարելի է օգնություն ակնկալել:

Ճակատագրի հեգնանքով, այս «խաղաղասեր» «գերազանցիկը» ծնվել է հայ ժողովրդի զարթոնքի՝ 1988 թվականին։