Սա է 2018-ի թավշե բռնապետությունը Հայաստանում։

Ադրբեջանի նախագահը կրկին բողոքել է միջազգային հանրությունից, նշելով, որ ժամանակին չէին հայտարարում, որ ճանաչում են Արցախն Ադրբեջանի կազմում:

Դա պատասխան է նաև բոլոր նրանց, ովքեր, Ղարաբաղյան շարժման ալիքով իշխանության գալով Հայաստանում, Ղարաբաղյան առաջին պատերազմի ժամանակներից սկսած, փորձել են ազատվել Արցախից։

Մեր երկրում որոշումները կայացնում է մեկ մարդ, որը չունի բարձրագույն կրթություն, իսկ այն ունեցողները կատարում են նրա որոշումները՝ անգամ եթե համոզված են դրանց տափակության մեջ։

Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչելու մանդատ Փաշինյանը չունի։

Հայաստանի ինստուտուցիոնալ պատմությունը ունի իր օրինաչափությունները:

Չկան լավ և վատ ժողովուրդներ, բայց կան լավ կամ վատ վերնախավեր, որոնք ժողովուրդներից սարքում են մարդկանց հասարակություն։

Չի կարելի, պատկերավոր ասած, բերանի աջ անկյունով ասել, որ ճանաչում ես Արցախն Ադրբեջան կոչվող արհեստածին կազմավորման մաս, իսկ ձախով՝ պնդել, թե նույն այդ պետություն կոչեցյալի նպատակն Արցախում էթնիկական զտումներն են։

Այս նախադեպերը որևէ կերպ չպետք է ընկճեն սփյուռքի մեր հայրենակիցներին և պատճառ դառնան հայրենիքի հոգսերից օտարվելու համար:

Վերջին մեկ ամսում հղիության վաղ շրջանում պտղի կորուստների թիվը երեք անգամ աճել է։

Այն ո՞վ էր, այն ո՞վ էլի, որ ավելի քան 1 միլիարդ եվրոյի «ապրանք» էր դեսուդեն տանում:

Միթե՞ նշյալ «մտահոգ և զայրացած» քաղհասարակության ներկայացուցիչները չգիտեն, որ այդ ամենն ունի մեկ մեղավոր՝ Հայաստանի վարչապետ կոչեցյալը։

ԱԼփ, ազզզզզ, շատ ճարպիկն ես, կյանք...։

Արցախը, արյամբ ազատագրած երկիրը Ադրբեջան ճանաչող խմբակի անդամը իր չտարած աղբը տանելով դառնում է հերոս, փրկիչ...։

Իրավիճակը կարող է փոխվել այս կառավարության շտապ հրաժարականով։

Ստորության և դավաճանության գագաթնակետն է այն մտածողությունը, թե բա՝ Արցախը հանձնելու և 120 հազարին սրի տալու գնով կարելի է Հայաստանը պահել։

Համահայկական միջոցառման է եկել, սրանք արգելք են դնում:

Հայաստանը կանգնած է դեմոգրաֆիական ճգնաժամի շեմին: