Ստերի վրա կառուցված իշխանական քարոզը տեղ է հասնում այն մարդկանց ուղեղներում, ով ցանկանում է լինել խաբված:

Դեռ չծնվածներին խոստացվում է, որ նրանք կդառնան ֆուտբոլի Եվրոպայի և/կամ աշխարհի առաջնության մրցանակակիր...

Եթե այդ փաստաթուղթը գոյություն ունի, ապա ասեմ, որ դրա հեղինակները իրոք հիմարության մաստեր կլաս են ցույց տվել։

Մեջբերումներ վարչապետի Ստեփանակերտում ելույթից և ՀՀ ԱԳՆ հայտարարությունից. և այսպես մինչ ո՞ւր։

Թե՞ Երևանի բյուջեն քո համար «անքաղ բոստան է»՝ հիմա պաշտոնավարումդ մի քանի ամիս երկարացնելու համար մի քանի միլիարդ ծախսես, հետո էլ «Երևանի հերն էլ անիծած, երևանցիների՞ էլ»։

Այդ դավադիրը «ինչպես» հարցն է։ Ու այդ հարցը չի հանդարտվում, քանի դեռ չի տեսնում այն «այսօրը»։

Հեղափոխական կառավարության ղեկավարը առաջնորվում է «Հասնել և անցնել Ամերիկային» հայտնի կարգախոսով:

Մեծ Թատրոնը մեծ դերասան է կորցրել այն օրը, երբ Փաշինյան Նիկոլը որոշել է գործերը տալ համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ:

Նիկոլը այնպես, ինչպես հայտարարեց, որ այլևս օլիգարխներ չկան, կոռուպցիան վերացել է, տնտեսությունը զարգանում է, ըտենց էլ կհայտարարի, որ արդեն դարձել ենք 5 միլիոն։

Արթուր Մկրտչյանը որոշում էր կայացրել Ռոբերտ Քոչարյանին կալանքի տակ պահելու ժամկետը երկարացնելու մասին։

Իրականում սա զուտ պատրվակ է․ պիտի հասկանաս, որ ասֆալտին ես փռվելու արդեն առանց շոուների:

Տարատեսակ կապերի շնորհիվ տնտեսական առավելություններ ունեցողները, պաշտոնի համար հոգին սատանային ծախող ու անուղեղ կամակատարները։

Չլուծելով հիմնախնդիրները, նույնիսկ 600 «կոնսենսուսը» ոչինչ չեն փոխի․ և թող ձեզ չթվա, որ ժողովուրդը դա չի հասկացել:

Նրա հայտարարությունների բովանդակությունն էապես համադրելի չէ վարչապետի հեղափոխական «սկզբունքայնությանը»:

Ամենաշատն ուրախացել են Ադրբեջանում... պարոն վարչապետի օգնականները կամ խորհրդականները կարդո՞ւմ են ազերիական ԶԼՄ-ները կամ սոցցանցերի ադրբեջանական տիրույթում ընթացող քննարկումները։

Գլուխը կախ` լսում են այս ցնդաբանությունն, ու չեն սուլում, նույնիսկ ծափահարում են։

Եթե սա սովորական պոպուլիզմ է, շանտաժային գործելաոճի հերթական դրսևորում, սեփական ամբիցիաները հերթական անգամ ապահովելուն ուղղված արկածախնդրություն՝ ողջ ազգով մեծագույն խնդրի առաջ ենք կանգնած:

Համահայկական ստախոս եւ համահայկական դատարկախոս․ սուտ ես խոսում, նորից, էն էլ ինչ սուտ։