Ինչպե՞ս է աշխատելու այդ անձը Ռուսաստանի, Իրանի և մի շարք այլ երկրների պայմաններում:

Կիսում եմ ձեր վրդովմունքը։

Անաղմուկ գործարքները հիմնավորելու և լեգիտիմացնելու համար:

Իր անձնական հարցերը լուծելու համար։

Միայն այստեղ` նիկոլապետական նորհայաստանում։

Հերիք է՝ քո արած սխալներն ուրիշի վրա բարդես:

Բա՛վ է խայտառակվենք։

Հանրահավաքը փողոցից տեղափոխվել է կաբինետներ, միջազգային հարթակներ...

Քաղաքական գործընթացները պետք է տանել այն ուղով, որ այլընտրանքային բևեռ ձևավորվի մինչև նրա վերջնական հիասթափությունը։

Կհրաժարվի ԲԴԽ անդամի պաշտոնից։

«Ցավոք, դա բավարար չէ․ ինձ մեծամասնություն է պետք»։

Այ այսպիսի հրաշքներ են տեղի ունենում հայոց հողի վրա։

Հայաստանում թշնամի չկա, կա այլակարծություն, որը բնական է։

Աշխատել է պետք, օր ու գիշեր։

Այսօր Հայաստանի ղեկավարը փաստացի ոչ թե Նիկոլ Փաշինյանն է, այլ Ռոբերտ Քոչարյանը:

Որ Ֆրանսիայի քաղաքները հերթով չեղարկում են Արցախի բնակավայրերի հետ բարեկամության հուշագրերը, ինչո՞ւ եք սսկվել։

Միտքը կոնտեքստից կտրելու լավագույն օրինակ:

Պաշտոնյաներն ինքնակա՞մ են հրաժարական տալիս, թե՞ «հրաժարեցվում» են։