Իհարկե, դա չի գիտակցում։

Դեռ մեր բանակի ստեղծման ակունքներից:

Ինչը չստացվեց Առաջին հանրապետության օրերին։

Բայց արի ու տես՝ մարդը հավակնում է հայ–ադրբեջանական կոնֆլիկտ լուծել։

Միաձուլվեցին ռազմական միտքը և մարտական ոգին։

Սկսում ենք փայփայել «Գետից գետ Հայաստանի» տեսլականը։

Մայր գետերը ոչ այլ ինչ են, քան ինքնամոռաց առվակների միավորում։

Ժողովուրդը վերջնականապես կընկնի կոգնիտիվ դիսոնանսի մեջ։

Հետո այսպիսի ելույթ ունենալ:

Գետ լցվող տեխնոլոգիական գործարանի խառնուրդային ջրերը կմխտռեն մայր հունը։

Իսկ գուցե պատճառն ա՞յլ տեղում է։

Նման խնդիրներ ունեցող երկրներում բլինդաժն ու ամբիոնը պետք է մեկ միասնական տրամաբանության մեջ լինեն։

Չունեն անգամ չնչին պատկերացում՝ ինչպես լուծել խնդիրները։

Լինում են նաև շախ շահին, մատ գահին պարտիաներ:

Սեյրան Օհանյանի դեմ մեղադրանքները հիմնականում հնչում են իշխանական թևից ու նրանից սնվող լրատվամիջոցներից:

Եվ թե ինչու բյուջեում բավարար գումար չկա արդիական զենքերի համար։

Ուրիշ ի՞նչ նա կարող է ասել ժողովրդին։

Իրականում սրանք շատ մտահոգիչ ցուցանիշներ են։