«Կարծում եմ՝ սա կլինի միակ դրական գործը, որը «փուչիկ Կարենը» կարող է անել մեր ժողովրդի համար»։

Ադրբեջանահաճո դիրքերից հանդես եկող Lragir.am կայքը այս անգամ սպեկուլյացիա է անում խփված ինքնաթիռի թեմայով:

Եվ երբ Ավագյանը նման ստատուսներ է գրում, ապա դա պարզապես ցույց է տալիս այն, թե որքան հեռու է մարդը տրամաբանությունից։

Եթե ՀՀԿ առաջնորդի մոտ մի բան լավ է ստացվում, դա կնունք, ծնունդ, հարսանիք և զանգվածային այլ խրախճանքներն են. թող համերգն էլ ինքը կազմակերպեր…

«Վիրավորների ու մահացածների հետ վարվելու կանոնները միջազգային մարդասիրական իրավունքն է սահմանում»։

Նրանք դեմ են ռուսներին ու Ռուսաստանին, բայց, արի ու տես, ամբողջ հոգով կողմ են ռուսի տակ կքած երկրի գործող նախագահի շահերը սպասարկելուն։

Լողալ չիմացողի վերջին հույսն ինքնաներշնչանքն է, որ խորտակվող նավից կարող է լողալով փրկվել։

։Հիմա շատ եք հպա՞րտ, որ թշնամին ձեզ ահաբեկել է, որ ձեր տուն չգնաք օդով, իսկ դուք այնքան համարձակություն եք ունեցել, որ գնացել եք:

Քանի դեռ մեր քննարկման գլխավոր թեման ռիվասներն են։

Ադրբեջանի հետ կոնֆլիկտը հիմա կառավարման մոդելի մրցակցություն է:

Որքան ուշանում է իշխանափոխությունը, այնքան ավելի շատ ենք վտանգում մեր երկրի անվտանգությունը:

Թե Բաքուն ի՞նչ նպատակ ունի այս հարվածով, որոշակի առումով պարզ կդառնա, եթե կարդանք ադրբեջանական աղբյուրների թողարկած հետեւյալ հաղորդագրությունը.

«Նիկոլ Փաշինյանի մոտ երևի վառ երևակայության զգացումը այնքան է զարգացել, որ ...»

Ստեղծված իրավիճակում բուհում արհմիությունը, լինելով օրենսդրորեն գործելու իրավունք ունեցող միակ կազմակերպությունը, կարծեք թե դառնում է բուհի ներքին կյանքում դիտորդ:

Որքան մենք տնտեսապես ու, աստիճանաբար, պետականապես թուլանում ենք ներսից (իսկ դրա պատճառների մասին խոսելու կարիք էլ նույնիսկ արդեն չկա), այդքան թշնամին կշարունակի ավելի լկտի իրեն պահել:

Հակառակորդը երբեք նման քայլի չէր դիմի, եթե մեր պետությունն ուժեղ լիներ, և ունակ լիներ պահպանելու ուժային հավասարությունը:

Ինքն իրենով ժողովուրդը երբեւէ ի զորո՞ւ է եղել ապստամբել: Գոնե մեկ օրինակ կարո՞ղ եք նշել տարերային ինչ-որ պոռթկման:

«Ստացվում է, որ ամբողջ ԵԿՄ-ն այսօր վերածվել է ՀՀԿ-ի քաղաքական կցորդի, և սա այն դեպքում, երբ Մանվել Գրիգորյանը հայտատարում է, որ «ինչ-որ քաղաքական գործչի կողը կանգնող ազատամարտիկը» արդեն ազատամարտիկ չէ»։