Ռեժիմը խուսափում է քաղաքականացումից

Սերժ Սարգսյանի իշխանության օրոք Հայաստանի Հանրապետությունը չի ունեցել և չի էլ կարող ունենալ որևէ ձեռքբերում։

Ավելի համոզիչ են նկարագրում հայ-ֆրանսիական հարաբերություններում տեղ ունեցած «առաջընթացը» կոնկրետ թվեր: 2013թ. ընթացքում նախորդ ցուցանիշների համեմատ՝ Ֆրանսիան նվազեցրել է ՀՀ-ում ներդրումների ծավալները մոտ 57 տոկոսով...

Սերժ Սարգսյանը լավ կանի՝ ելույթներով հանդես գալուց առաջ մի լավ մտածի ելույթի բովանդակալից կիքսերի մասին...

«Երբ մեծամասնությունը թքած ունի վերը նշված բոլոր խնդիրների վրա, և միայն հացի խնդիրն են ուզում լուծե»։

Ղարաբաղի հարցում նշաձողն իջեցվել է մտահոգիչ մակարդակի։

Հարկավոր է մի կողմ նետել բառախաղերը և «կուտակայինի» պարտադիրը պարտադիր կերպով հանել:

Եթե մի կողմ թողնենք հուզական մոտեցումները Ուորլիքի վերջին ելույթի վերաբերյալ և խոսենք միայն փաստերով ու համեմատենք իր կողմից առաջարկվող փաստաթուղթը 2007 թվականի փաստաթղթի հետ, ապա կտեսնենք, որ այս երկու փաստաթղթերը իրենց մեջ ունեն զգալի տարբերություններ:

Բանից պարզվում է՝ Օլանդը ոչ թե Սարգսյանի հրավերով է հատուկ Հայաստան գալիս, այլ տարածաշրջանային այց է կատարում։

Ստեղծագործական միտքը կանգ է առել...

«Նալբանդյանի խոսքերից, փաստացի, ստացվում է, որ հայկական կողմը դեռ 2010-ին Կազանում պատրաստ էր հողեր հանձնել, պարզապես Ադրբեջանը չհամաձայնվեց»։

Բոլորիս համար պետք է հասկանալի լինի, թե ինչու է այդքան թույլ ԱԳՆ պատասխանը:

Սերժ Սարգսյանը փաստաթղթով ամրագրել էր բանակցություններից ԼՂ դուրս մնալու փաստը: Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է ...

Տոնական օրերին սրանց մոտ մի հատ այնպիսի «հայրենասիրական» լուծ է սկսվում, որ հոտից խեղդվում ես:

«Եվ ահա մենք հասել ենք մի հանգրվանի գեբելսյան քարոզչամեքենան աշխատում է Հայաստանի պետականության դեմ նաև արտաքին քաղաքականության ոլորտում»:

«Կարսի ու Էրզրումի հանձնումից կոսմոպոլիտ «խաղաղասեր» հանձնողները ոչ մի դաս չեն քաղել»։

Սերժ Սարգսյանի նախագահության առաջին իսկ տարիներին շրջանառության մեջ դրվեց «գոնե չի թողնում՝ պատերազմ լինի, գոնե պատերազմ չկա...» և այլն, և այլն կարգախոսը։

Լավ, էլ ի՞նչ կատարվի, որ խելքի գանք ու փողոց դուրս գանք՝ պայքարի: