Խնդիրը Հայաստանի իշխանության կազմակերպված անկազմակերպվածության մեջ է։

Այո՛, հազարամյակներ արցախցին ապրել, արարել է իր հայրենիքում և այսօր էլ ապացուցում է իր համառությունն ու հայրենիքին նվիրվածությունը։

Քրիստինե Գրիգորյանը զբաղեցնելով բարձր պետական պաշտոններ՝ սպասարկում է իշխող քաղաքական ուժի շահերը, քանի որ սկզբունքային պաշտոնատար անձանց մոտ նույն հարցի շուրջ իրավական դիրքորոշումները չեն փոփոխվում։

Արցախում տեղակայված ռուսական խաղաղապահ առաքելության գործառույթների թեման հատկապես Հայաստանը կապող միջանցքի փակման համատեքստում շատ քննարկվեց։

Հայե՜ր, որտե՞ղ եք. Արցախը շրջափակված է:

Իսկ մենք՝ որպես հանրություն, կորցրել ենք մի շարք պարզ հատկանիշներ՝ սկսած ապրումակցումից մինչև աղետների իրական հետևանքի ընկալում։

Շուտով չենք ծխելու, սնվելու ենք բալանսավորված սննդակարգով ու օրական առնվազն մի 10 կմ քայլելու ենք։

Իշխանության վարքագիծը առաջիկա ժամանակահատվածում ծայրահեղ հետևանքների է հանգեցնելու, երբ հայ ժողովրդի համար հնարավոր ելքի ընտրություն այլևս չի լինելու։

Տուր նրան թույլի, անճարակի, մուրացկանի, լալկանի, ստորաքարշի ամոթաբեր կարգավիճակ, և բարբարոսները այս դրախտավայրը կդարձնեն միջանցիկ դժոխք:

Բայց չէ՞ որ այս իշխանությունները քրեական գործեր են հարուցել և մեղադրանքներ առաջադրել ձեր հոր, եղբոր նկատմամբ։

Մարդկանց հոսքն ու շարժը նույնիսկ չընդհատվող հրավառություններն էին խլացնում։

Եռաբլուրում մեր բոլոր նահատակների համար մոմեր վառելու ընթացքում մեկ էլ մոտեցա շիրիմներից մեկին։

Մարդիկ արձագանքել են Արթուր Եղիազարյանի մայրիկի խնդրանքին, եկել և ծաղիկներ են խոնարհել նրա շիրմաքարին։

Հրապարակում տոնում են 90%-ից ավելին այլազգիները: Չնայած նենց էլ չի, որ շատ շատ են հրապարակում մարդիկ:

2023 թվականին եթե չքշենք դավաճաններին, ապա մեզ սպասվում է ոչ միայն Արցախի, այլև Հայաստանի վերջնական կործանում։

Այդ ժամանակ իշխանությունները չքմեղանում էին, թե նախկինում իրենցն է եղել, ուղղակի ձնհալից հետո կրկին վերադարձել են։ Բայց բոլորն էլ պնդում էին, որ դա մեր հատվածն է, ու կարելի էր պահել։

Չարիքի, ստի, հայատյացության այս իշխանությունը պետք է հեռանա, ավելի ճիշտ՝ վռնդվի։ Հակառակ դեպքում ազգովի խայտառակվելու ենք, թեև արդեն խայտառակվել ենք, որ սրանք դեռ իշխում են։

Արցախցիների գլխավոր մտահոգությունն այդքան պարենի, վառելիքի ու դեղորայքի հետ կապված խնդիրները չի, որքան ապագայի նկատմամբ անորոշությունը։