Վարդան Մխիթարյան. «Եթե ՀՀԿ-ն և նրա առաջնորդ Սերժ Սարգսյանն իրապես հավատում են, որ վայելում են ժողովրդի գոնե մի մասի աջակցությունը, ապա պետք է ամեն ինչ անեին, որ չլիներ այն, ինչ եղավ Անառակի կիրակի օրը Երևանի ամենակենտրոնում»։

Արամ Ենոքյան. «Եվ թող հող հայրենի ազատագրողն ու պահողը տեղում տեսնի, թե ինչպես ազատագրված տարածքներն ու Աղդամ-Տիգրանակերտը «մեր հայրենիքը չեն»»։

Հարութ Սասունյան» «Ադրբեջանը միացավ այս չարաբաստիկ լոբբիստական ջանքերին՝ հրավիրելով Ֆրանսիայի վեց սենատորներին Բաքու` բողոքարկումը ստորագրելու համար իրենց պարգևատրումները ստանալու համար»։

Վարդան Մխիթարյան.«Միայն այն, որ Հայաստանի արտաքին պարտքը հասել է ռեկորդային ցուցանիշի, իսկ վարկերն էլ նպատակային չեն ծառայել, բավական է, որ ժողովուրդը «Ո՛Չ» ասի ՀՀԿ-ին»։

Գեղամ Նազարյան. «Մեր հասարակության ներկայիս կառուցվածքը, քաղաքական ներկա իրավիճակը շատ ավելի նման են «Չարի վերջին», քան «Գայլն ու գառը» առակին, որտեղ մեկը չկար, որ կանգներ գառան կողքին կամ հետո պատժեր գայլին»։

Դերենիկ Մալխասյան. «2008թ. իշխանության գալուց հետո Սերժ Սարգսյանը բոլոր ջանքերը գործադրել է իշխանության ներսում և ընդդիմադիր դաշտում այլընտրանքի ոչնչացման համար: Դատելով ներկայումս տիրող ուժերի հարաբերակցությունից և հասարակական ընկալումից՝ սկսած գործը Սարգսյանի շրջապատը մինչև ընտրություններ չի կարողացել հաջողությամբ ավարտել»:

Հարութ Սասունյան. «Ակնհայտ է, որ հայկական քաղաքական պահանջներին հետամուտ լինելը ավելի շատ նման է մարաթոնի, քան կարճատև վազքի: Հայերը պետք է շարունակեն իրենց պայքարը»։

Վարդան Մխիթարյան. «Ի՞նչ տեղի ունեցավ Հակոբ Հակոբյանի հետ, որ նա համակվեց նժդեհյան գաղափարներով, ի՞նչ կատարվեց Ռուբեն Հայրապետյանի հետ, որն ում տեսնում, ասում էր, թե այլևս ԱԺ պատգամավոր չի ուզում դառնալ, բայց օրերս առավել քան հստակ ակնարկեց, որ կրկին առաջադրվելու է»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Պարոն Բադեյանի ազնվությանը չկասկածելով, նաև նրա հանդեպ ունեցած մեր հարգանքով հանդերձ, պատասխանենք, որ ՀՀ իշխանությունների եւ Երևանի քաղաքապետարանի համար Մաշտոցի պուրակն ու Բադեյանի, ինչպես նաև նրա նման մի քանի տասնյակ քաղաքական գործիչների` քաղաքականությունից հեռանալու սպառնալիքները տարբեր կատեգորիաներ են»։

Վարդան Մխիթարյան. «Մինչեւ մայիսի 6-ը ժողովուրդը պետք է վարչախմբին ստիպի հրաժարվել ընտրակեղծիքներից, այլ ոչ թե հույսը դնի հետընտրական զարգացումների վրա»։

Հարություն Խաչիկյան. ««Հայաստանն առանց ընտրակեղծիքների» կարգախոսը պետք է դառնա նպատակ մեզանից յուրաքանչյուրի համար»։

Լուսինե Հովհաննիսյան. «Վարչապետին ու կառավարությանը հավատալու պատճառով Հայաստանում մնում են միայն թերևս իր ընտանիքի անդամները: Այն էլ`տեղ-տեղ»։

Գեղամ Նազարյան. «Նոր Հայաստանում այլևս կեղծ արժեքներ չեն կարող լինել, և մտավորականներն ու երգիչներն էլ պատվերով բնապահպան կամ նժդեհական չեն դառնա»։

Հարութ Սասունյան. «Թեև Թուրքիայի բոլոր պետական այրերը սովորաբար ժխտում են Հայոց ցեղասպանության փաստը, սակայն կոնկրետ մեկ նախարարի համար ցեղասպանության ժխտումը դարձել է նրա հիմնական զբաղմունքը»։

Վարդան Մխիթարյան. «Մանվել Գրիգորյանը, փաստացի, շնորհակալություն հայտնեց Սերժ Սարգսյանին Էջմիածինը իր որդուն նվիրելու, եւ որ ամենակարեւորն է` իրեն 2008 թվականի պահվածքի համար չպատժելու համար»։

Վարդան Մխիթարյան. «Բնապահպանները քաղաքապետարանին ավելի քան պարզ հարցեր են ուղղում, որոնք մնում են անպատասխան, իսկ հարցերին չի պատասխանում միայն թույլ եւ իրեն սպառած վարչախումբը»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Տիգրան Սարգսյանին չի կարելի այս գործին մոտ թողնել, որովհետև վտանգ կա, որ ոչ միայն «տեղի» գործ անողներին, այլև Գաբրիել հրեշտակապետին կբերի օրինական դաշտ եւ մենք ստիպված կլինենք ավելացրած արժեքի հարկ վճարել մեր հավերժական հանգրվանի համար»։

Գեղամ Նազարյան. «Հայաստանը պետք է շարժվի առաջընթացի ճանապարհով, որ այլեւս որեւէ նախագահի փեսայի կամ մեկ այլ բարեկամի մտքով չանցնի, որ ինքը պետք է զբաղվի ընտրությունների կազմակերպմամբ»։