Էդիկ Անդրեասյան. «Գործնականում բավականին հեշտ է պարզել` տաղանդավո՞ր է օբյեկտը, թե՞ ոչ այնքան: Հայտնի թեստ կա: Երկու մարդու առաջարկում են քորել գլուխը: Նրանցից մեկը ձեռքը տանում է ճակատին, իսկ մյուսը քորում է գլխի հետևի մասը` ծոծրակից քիչ վերև»։

Վարդան Մխիթարյան. «Կարծես թե, Սերժ Սարգսյանն էլ է եկել այն եզրահանգման, որ Կոնգրեսն արդեն իրեն էլ պետք չէ»։

Աշոտ Գրիգորյան. «Ձեզ դիմելու անհրաժեշտությունն առաջացավ «30+1» գործի շուրջ Ձեր հայտարարությունը կարդալուց հետո: Անկեղծորեն զարմացած եմ ձեր ունեցած լկտիության անսահման պաշարի վրա: Ձեր «ծառայությունների» կարգախոսը և շարժիչը միակն է. որքան հայ ժողովրդի համար վատ, այնքան ձեր համար լավ»։

Արման Սահակյան. «Եթե սոցիոլոգիայի դաշտն ունի իր Ահարոն Ադիբեկյանը, ապա քաղաքագետների դաշտն էլ արդեն ձեռք է բերել վարպետ գաջագործ Արմեն Բադալյանին»։

Վարդան Մխիթարյան. «Խոսելով անիմաստ փող ծախսելուց՝ մտքիս է գալիս, օրինակ, Զորի Բալայանին հայկական «նավատորմի» գլուխ կանգնեցնելու շոուն»։

Գեղամ Նազարյան. «Գագիկ Ծառուկյանի հարցազրույցի մեխը հենց այն էր, որ նա հայտարարեց իր կարևոր որոշման մասին՝ նպաստել առողջ ուժերի համախմբմանը, և հիմա դժվար չէ կռահել, որ բոլոր նրանք, ում շահերից չի բխում քաղաքական դաշտի առողջացումը և Հայաստանի ժողովրդավարացումը, սկսելու են քարեր շպրտել ԲՀԿ-ի և Գագիկ Ծառուկյանի ուղղությամբ:»

Էդիկ Անդրեասյան. «ՀԱԿ պայքարը, թվում է, մոտենում է իր տրամաբանական ավարտին: Եթե իշխանությունները շուտափույթ քայլեր չձեռնարկեն, արդեն հայտնի չէ, թե էլ ինչ պետք է մոգոնեն հարթակի տղերքը, որ գլխներին մարդ հավաքեն: Խոսքը վերաբերում է շուրջօրյա հուժկու հանրահավաքների սեզոնը փակվելուց հետո ընկած ժամանակահատվածին»:

Արման Սահակյան. «Ծառուկյանի հաջորդ տրամաբանական քայլը պետք է լինի իրավամբ թարմ, չվարկաբեկված, քաղաքական և հասարակական դեմքերից նոր թիմ ձևավորելը»։

Վարդան Մխիթարյան. «Սերժ Սարգսյանի հույսը մնացել է ընտրակեղծիքը եւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը: Ահա այսպիսի տխուր պատկեր»։

Հովհաննես Սարգսյան. «Լևոն պապին էլ խելացի մարդ ա, ինձնից շուտ ա նկատել տրամաբանության բացակայությունը, ու առհասարակ ինքնուրույն կամ ընդհանրապես մտածելու անկարողությունը ու հիմա ուզածի պես խաղեր ա տալիս, նույնիսկ էլ ջանքեր էլ չի թափում որակյալ ներկայացում բեմադրելու ուղղությամբ...»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Մեր երկխոսողներն իրար արժեն, եւ ցավալի կլինի, որ չհասնեն իրենց մուրազին, այն է` երկխոսվեն վերջացնեն ու մի գեղեցիկ օր հայտարարեն, որ իրենք Հայաստանից ու հայ ժողովրդից այլևս պահանջ չունեն…»

Արման Սահակյան. «Ամեն օր նայելով 02-ի հաղորդագրությունները, կարելի է անընդհատ վերնագրեր ստեղծել` ՀՀԿ-ական այսինչը սպանեց, ԲՀԿ-ական այսինչը գողացավ, ՀԱԿ-ից այսինչը թալանեց, ՀՅԴ-ից այսինչը դանակահարեց, ՄԻԱԿ-ական այսինչը բռնաբարեց կամ բռնաբարվեց»։

Գեղամ Նազարյան. «Մեր երկիրն այսօր այն վիճակում է, որ երկրի ղեկավարը մեկ այլ երկրի առաջնորդին մոտենալիս գրեթե վազում է: Ավելին, նա աստիճաններով ցատկոտում է՝ Ֆրանսիայի նախագահի ձեռքը մեկ վայրկյան ավելի շուտ սեղմելու համար»։

Հրանտ Մարգարյան. «Վերջին քսան տարիներին շատ բաների համար ենք պարտական Արցախի ազատագրական պայքարին: Այն մեզ հպարտություն, ինքնավստահություն և հույս պարգևեց»։

Վարդան Մխիթարյան. «Վիկիլիքսյան վերջին բացահայտումները վկայեցին, թե իրականում ինչի է պատրաստ Տեր-Պետրոսյանը: Նրա ելույթները ևս դա են ապացուցում: Սերժ Սարգսյանի գործողությունները նույնպես վկայում են, որ նա, հանուն իշխանության պահպանման, պատրաստ է «նախաձեռնությունների»»։

Վահան Իշխանյան. «2008-ի շարժումը ժողովրդավարության պարոդիան էր և ծաղրը, ՀՀՇ-ի և Լևոնի ժողովրդավարությունից, ավազակապետությունից, սպանությունից ու կոռուպցիայից խոսելը նույնն է, թե նացիստները հրեասիրությունից խոսեն, որսորդները կենդանիների պաշտպանությունից, մարդասպանները քարոզեն` մի սպանիր, գողերը` մի գողանա»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Պարզվում է` Հայաստանում էլ Պուտինի վերադարձից սարսափողներ կան: «Եդինայա Ռոսիա»-ի համագումարը խառնել է վերջիններիս խաղաթղթերը` Պուտինը որ եկավ, վերջ, Քոչարյանին էլ հետն է բերելու: Ուզում ես հարցնել` բա դո՞ւք ինչու եք իրար խառնվել»։

Վարդան Մխիթարյան. «Չի կարելի նույնիսկ մակերեսային գործ ունենալ այն ուժի հետ, որը արտահերթ ընտրությունները ինքնանպատակ է դարձրել՝ շատ լավ հասկանալով, որ չի հասնելու դրան, քանի որ հենց ինքն է վերածվել Սերժ Սարգսյանի իշխանության կայունության երաշխիքի, իսկ ժողովրդին էլ փորձում է օգտագործել իր նպատակների իրագործման համար»։