Դավիթ Գալստյան. «Շատերը կարծում են, որ ԲՀԿ առաջիկա համագումարում կլինեն արտառոց զարգացումներ: Մեր կանխատեսմամբ դա այդպես չի լինի: Մեկ ամիսը շատ կարճ ժամանակ է նման կտրուկ որոշումներ կայացնելու համար»։

Վարդան Մխիթարյան. «Ընդամենը կես ամսվա ընթացքում արտաքին ճակատում մի քանի անհաջողություն արձանագրեցինք, որը, մեղմ ասած, բոլորովին էլ լավ ցուցանիշ չէ: Իսկ թե ինչ էր անում Նալբանդյանը Հարավային Ամերիկայում, և ինչ շահեր ունի այնտեղ Հայաստանը, դժվար է ասել»։

Թաթուլ Հակոբյան. «Հայաստանում, սփյուռքում և հատկապես Արցախում շատերը քննադատեցին «հետաձգված հանրաքվեի» գաղափարը, ներկայացնելով բազմաթիվ խոհեմ և ոչ խոհեմ առարկություններ: Քննադատներից շատերը շտապեցին գրել, որ Լեռնային Ղարաբաղը 1991 և 2006 թվականներին արդեն անցկացրել է հանրաքվե և միահամուռ վճռել, որ Արցախը անկախ և ինքնիշխան պետություն է»։

Հարութ Սասունյան. «Սենատն ու Ամերիկայի հայկական համայնքը բավարար ժամանակ ունեն անհրաժեշտ բոլոր քայլերը ձեռնարկելու' իրենց երեսին Նախագահի հասցրած ապտակն աննկատ և անպատասխան չթողնելու համար: Երկու դեսպաններն էլ պետք է հետ ուղարկվեն ընթացիկ տարվա վերջին»։

Գեղամ Նազարյան. «Այսօր, ինչպես երբեք, զգացվում է առողջ ուժերի միավորման, ակտիվ գործունեության անհրաժեշտությունը: Իսկ որ մեր երկրին նոր շունչ է պետք, կարծում եմ, ապացուցելու կարիք չի զգացվում: Հասել ենք այն կետին, երբ այլեւս անթույլատրելի են ձախողումները ներքին եւ արտաքին ճակատում: Իսկ ձախողումներն արդեն չափից դուրս շատ են»։

Մարինե Պետրոսյան. «Հայկական պետությունը փտում ա, որովհետև իշխանության ղեկի մոտ հայտնվել են ոչ ադեկվատ մարդիկ ու իրանց շուրջը բարձրացրել են պարիսպ...Մարդիկ, որոնք կարող են նոր ճանապարհ սարքել, Հայաստանում քիչ են: Բայց պարսպի էն կողմում հավաքված խմբակը հաստատ ավելի փոքրաթիվ ա, անհամեմատ ավելի փոքրաթիվ»։

Վարդան Մխիթարյան. «2010թ. հայ ժողովուրդը, իսկ ավելի որոշակի՝ ՀՀ քաղաքացիները, մնացին իրենց անբաժան կոտրած տաշտակի առաջ նստած: Նրանք լսեցին տարատեսակ խոստումներ թե՛ Սերժ Սարգսյանից և նրա մերձավոր շրջապատից, թե՛ Լևոն Տեր-Պետրոսյանից և նրա մերձավոր շրջապատից: Ոմանք խոստումներ լսելուց հոգնեցին և լքեցին մեր հայրենիքը՝ համալրելով սփյուռքահայերի բանակը»։

Հարութ Սասունյան. «Կոնգրեսական Փելոսին «թե՛ մեծամասնություն, թե՛ հեղինակություն և թե՛ հնարավորություն» ուներ Հայոց ցեղասպանության բանաձևը քվեարկության դնելու համար, բայց այն տապալեց. այս մասին անցյալ շաբաթ հայտարարեց Ամերիկայի Հայ դատի հանձնախումբը»։

Արմենուհի Փալանդուզյան. «Անհատի պահվածքը և արտահայտած գաղափարներն էլ յուրօրինակ մի զգեստ են, որ ցուցադրում են նրա էությունն ու մտածելակերպը։ Ու եթե մեկ-մեկ մարդ ստիպված է լինում բավարարվել այն հագուստով, ինչ իր ունեցած եկամտի սահմաններում շուկան է առաջարկում, ապա պահվածքն ու գաղափարները իր էությունից են բխում ու առավել ճշգրիտ են ցույց տալիս նրա իրական կերպարը»։

Արա Պապյան. «Տեղի ունեցավ այն, ինչ պիտի տեղի ունենար: Չնայած ամերիկահայ լոբբիստական կազմակերպու­թյունների և ընդհանրապես ամերիկահայերի բացառիկ լավ աշխատանքին, ԱՄՆ-ի Ներկայացուցիչների պալատը չանդրադարձավ Հայոց ցեղասպանության ճանաչման բանաձևին»։

Գեղամ Նազարյան. «Նախընտրական խոստումներից անցել է երեք տարի, և նույնիսկ ամենամեծ ցանկության դեպքում դժվար է հավատալ, որ Սարգսյանը, այն էլ ՀՀԿ-ի հետ, որտեղ բարձր պաշտոններ են զբաղեցնում գալուստսահակյանները, նոր ձեռնարկումներ կիրականացնի, կպայքարի կոռուպցիայի դեմ և ժողովրդավարական բարեփոխումներ կիրականացնի»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Մեզանում քիչ չեն այն մարդիկ, որ մանկուց երազել են «Կրազի» շոֆեր դառնալ: Թվում է' մի մեծ երազանք էլ չի, բայց, ահա, որոշներին չի հաջողվել այն իրականացել, որովհետև, այո, ճակատագիրն իր գործն արել է, ու նրանք «Կրազի» շոֆեր չեն դարձել, այլ... որը վարչապետ, որը մինիստր, որը պատգամավոր, որը բուժեղբայր եւ այսպես շարունակ»։

Մարինե Պետրոսյան. «Մինչև ե՞րբ ա շարունակվելու «հայոց ազատականներն ընդդեմ հայոց ազգայնականների» էս թատրոնը, որում հայոց ազգայնականը, ոնց որ դիտմամբ, ներկայանում ա դեբիլի կերպարանքով, իսկ հայոց ազատականն էլ ինքնահաստատվում ա էդ դեբիլության ֆոնին: Վաղուց արդեն բոլորին ձանձրացրել ա էս թատրոնը, բայց ներկայացումը, մեկ ա, դուրս չի բերվում խաղացանկից»։

Վարդան Մխիթարյան. «Միայն մեր տիպի հետադիմական երկրներում է, որ ոմանց թվում է, թե իրենք պետք է հավերժ կառավարեն, իսկ երբեմն էլ ելույթներում անդրադառնան ընդդիմությանը եւ նրան որակումներ տան»։

Հարութ Սասունյան. «Վերջերս Միացյալ Նահանգների դաշնային դատարաններում մի շարք դատական հայցեր ներկայացվեցին արևմտյան ապահովագրական ընկերությունների և բանկերի դեմ: Իսկ հուլիսին ամերիկահայ փաստաբանները դատական գործ հարուցեցին Թուրքիայի Հանրապետության ու նրա երկու խոշոր բանկերի դեմ»։

Վարդան Մխիթարյան. «Ամենատարօրինակն ու անհասկանալին այն է, որ Հայ Ազգային Կոնգրեսն էլ այս հարցում լռություն պահպանեց եւ Սարգսյանին անգամ չհորդորեց արտահերթ ընտրություններ անցկացնել: Եւ հենց այս իրավիճակներում է պարզ դառնում, որ Հայաստանն օդի եւ ջրի նման զգում է նոր եւ թարմ ուժի կարիքը, որը կկարողանա ազդել ընթացող գործընթացների վրա եւ նպաստել մեր երկրի առաջընթացին»։

Գեղամ Նազարյան. «Հիմա, երբ Ներսես Երիցյանը պաշտոնանկ է արվել, հույս կա, որ Սերժ Սարգսյանը վերջապես ընդունել է իր սխալը եւ հասկացել վարվող տնտեսական քաղաքականության էությունը: Իսկ ամիսներ առաջ միայն մեկ ՀՀԿ-ական հայտնվեց' Վարդան Այվազյանը, որը հանդգնեց պաշտպանել Գագիկ Ծառուկյանին»։

Արա Պապյան. «Այս օրերին աշխարհը խոսում է Wikileaks-ի մասին, քանզի Wikileaks-ն է խոսում աշխարհի մասին: Բազմաթիվ հաղորդագրությունների մեջ եղավ հետևյալը. Wikileaks-ի տեղեկատվական պահոցներից մեկում, դարակի վրա դրված է Քեմալ Աթաթուրքի լուսանկարը»։