Արտակ Սարգսյան. «Արդեն ակնհայտ է, որ այս կարևոր գազատարը չի անցնի Հայաստանի տարածքով, որն ապացույց է այն բանի, որ Թուրքիան և Ադրբեջանը երբևիցե չեն համաձայնի որևէ նախագծի, որը կուժեղացնի Հայաստանը»:

Դավիթ Գալստյան. «Երբեմն տպավորություն է ստեղծվում, թե Հայաստանում տնտեսությունը վերացական գաղափար է, աննյութական' հասարակ քաղաքացու հետ առնչություն չունեցող»:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան «Ետսովետական ռևանշիզմի հայկական տարբերակը բաղկացած է երկու միֆոլոգեմների միաձուլումից: Մեկը Սովետական Հայաստանի՝ որպես հայոց պատմության մեջ աննախադեպ մշակութային և տնտեսական ծաղկման շրջանի մասին պատկերացումն է, մյուսը՝ 60-ականներին վերջնական տեսք ստացած «հայրենասիրությունը»»:

Արթուր Ազարյան. «Հայաստանաբնակների մի մասի համար ընտրությունները նույնն են, ինչ խունկը՝ սատանայի համար: Հիշատակված մասը բարեկիրթ ու արժանապատիվ ապագայի հանդեպ հույսն իսպառ կորցրած, սթրեսային ծագումնաբանությամբ բազում հիվանդություններին մեկն էլ ավելացրած հատվածն է»:

Արտակ Սարգսյան. «Հայաստանը այլ ելք չունի, քան դիմակայելու այս բազմաբնույթ հակադարձ ուժերին և թույլ չտալու, որ Հարավային Կովկասի համար մղվող պայքարը կրկին վերջանա Արցախը Ադրբեջանի կազմում թողնելու՝ հավանական և արդեն մեկ անգամ կիրառված սցենարով»:

Ռիչարդ Կիրակոսյան. «ԱՄՆ եւ Ռուսաստանի ղեկավարները պետք է ավելի մեծ ուշադրություն դարձնեն Հարավային Կովկասում անվտանգություն եւ կայունություն դարբնելուն ուղղված համագործակցությանը»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Քոչարյանի կամ Պուտինի տիպի բյուրոկրատական գործիչների դեպքում, երբ խոսում ենք գաղափարախոսության մասին, պետք է ի նկատի ունենանք, որ նրանք ոչ թե դավանում են, այլ ավելի շուտ պրագմատիկորեն շահագործում են այս կամ այն գաղափարական տարրերը»:

Վահե Սարգսյան. «Վրաստանի նախագահ Մ. Սահակաշվիլու Երևան կատարած վերջին այցը հասարակական շրջանակներում առաջացնելով շատ հարցադրումներ, այնուամենայնիվ, տվեց նաև մինչ այժմ անորոշ բազմաթիվ հարցերի պատասխաններ»:

Արտակ Սարգսյան. «Հարկավոր է մարտնչել Արցախի խնդրի հայանպաստ լուծման համար՝ թույլ չտալով, որ քեմալ-լենինյան ոճով Հայաստանը կիսելու՝ արդեն մեկ անգամ գործադրված դավադրությունը վերածնվի նորովի, գուցեև՝ գազային առուվաճառքի տեսքով»:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Չնայած 88-ի շարժման տպավորիչ թափին և դրա շնորհիվ ձեռք բերված անմիջական ժողովրդավարության փորձին, հայ հասարակությունն իր ամբողջության մեջ իրականում այնքան հասունացած չէր, որպեսզի գիտակցեր ժողովրդավարական հասարակարգի և անկախության խնդիրները՝ որպես ներքուստ վերապրած արժեքներ»:

Վիկտոր Ենգիբարյան. «Խոշոր ձեռնարկություններում հարկային տեսչության ներկայացուցիչ տեղադրելու գաղափարը բնականաբար պետք է արժանանար ԱԺ պատգամավորների մեծամասնության հակակրանքին»:

Արտակ Սարգսյան. «Վրացիները լավ չեն սերտել աբխազ-օսական դասերը և չեն հասկանում, որ եթե Հայաստանին, հանկարծ, մի օր սպառնան շրջափակմամբ, դա կլինի Ջավախքի փաստացի ինքնավարության ակտը»:

Էդուարդ Աբրահամյան. «Վրաստանում ոչ միայն ամեն տեսակի զանգվածային ճնշումներ են գործադրում ոչ վրացի քաղաքացիների վրա, այլ նաև Սահակաշվիլիի կողմից իրականացվող էթնոկոնֆեսսիոնալ քաղաքականությունը չի քննադատվում ոչ մի քաղաքական ուժի կողմից»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Ապրիլի 23-ի նյութի շարունակության ուշացումը պայմանավորված էր հեղինակից անկախ հանգամանքներով' հայ-թուրքական հարաբերությունների և Երևանի ավագանու ընտրությունների թեմաների հրատապությամբ, ինչն ստիպեց հրաժրարվել նախնական ծրագրերից: Ընդհատման համար հայցելով ընթերցողի ներողամտությունը՝ այժմ փորձեմ շարունակել թեման»:

Արտակ Սարգսյան. «Եթե Հայաստանն այս հարյուրամյակում ելք չունեցավ դեպի ծով, մենք հաջորդ հարյուրամյակի մասին, հավանաբար, մտածելու ենք դրսից՝ Սփյուռքից»:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Հայաստանում պետք է սպասել ոչ թե աշխատազուրկների բունտ, այլ «աշխատավորների» ինքնագիտակցության եւ ինքնակազմակերպման վրա հիմնված լուրջ հասարակակն շարժում»:

Երվանդ Բոզոյան. «Եթե վերադառնանք մեր ժողովրդի պատմությանը, ապա կարող ենք նկատել, որ մոտ 300 000 քկմ երբեմնի տարածք ունեցող երկրից դարձել ենք շուրջ 40 000 քկմ (Հայաստան-Արցախ) տարածք ունեցող փոքր ժողովուրդ: Մենք մեր պատմության մեջ այնքան «ինֆարկտներ» ենք ապրել, որ հաջորդը կարող է ճակատագրական լինել»։

Մասիս Մայիլյան. «Լրացավ ղարաբաղյան հակամարտության երեք կողմերի միջև Ռուսաստանի Դաշնության միջնորդությամբ կնքված հրադադարի 15 տարին: Ի՞նչ է արվել հրադադարի ռեժիմի ամրապնդման համար, ի՞նչը չի արվել, և ի՞նչ դեռ կարելի է անել»: