Որքան, այսպես կոչված, «խաղաղության պայմանագրի» կուլմինացիան մոտենում է, այնքան իրադարձություններն առավել անկանխատեսելի ընթացք են ստանում։

Ցավը նրանում է, որ անցնելով այսքան աղետների և ողբերգությունների միջով, մինչև այսօր էլ չեն գիտակցում։

Տարածքային ամբողջականությունից խոսում և դրանով փորձում են սահմանափակվել, վերջակետ դնել միայն ազգային ինքնորոշման իրավունքը բռնությամբ լռեցնելու սիրահարները:

Ստամբուլում կատարված ահաբեկչությունը, կարծես, փրկողակի նման գալիս է օգնելու այս հարցում:

Ի՞նչ մեխանիզմներ են պահում այս իշխանությունը։

Թուրքը մեզ հետ խաղաղ ապրել չի ուզում․ նա մեր մահն է ուզում ու մեր հողը։

Մի շարք ուղղություններով, լրացուցիչ անվտանգային միջոցառումների անհրաժեշտություն կա,

2007-ի փաստաթղթի մեջ, որով Նիկոլը փորձում է արդարացնել իր դավաճանությունները, գրված և միջազգային միջնորդական խմբի կողմից արձանագրված սկզբունք է ՝ Արցախի ժողովուրդն ունի ինքնորոշման իրավունք:

Ֆրանսիան մեր բարեկամն է, բայց անվտանգության հարցերում զրո ազդեցություն ու հնարավորություն ունի։ Այնպես որ հեչ չէի ուզենա, որ Մակրոնը հայերենով «թվիթ» աներ։

Դրանից ավելի Մակրոնն ու Արևմուտքը չեն անելու, քանզի նման խնդիր չեն դրել իրենց առաջ, նման ցանկություն չունեն, համ էլ՝ չեն էլ կարող։

Թուրքիայի ազգայնական հանդես եկողները հեսա Ֆրանսիայի դրոշն առած փողոց են լցվելու` Ֆրանսիան կփրկի մեզ, Մակրոնը թուրք ժողովրդի միակ բարեկամն է լոզունգներով։

Այնպես որ, եթե պայծառ ապագայում Վայքը դարձյալ կոչվի Ազիզբեկով, չասեք․ «Մենք միամիտ մարդիկ ենք, մեզ խաբել էին»։

Համարձակվում է սուրբ և օրինապաշտ ձևանալ։

Հայ ժողովրդի իմիջին լրջագույն հարված է հասցվել ու շատ մեծ ջանքեր են պահանջվելու՝ ապացուցելու համար, որ մենք իրականում այդպիսին չենք:

Բա հետո՞:

Կոնկրետ այս գործընթացի նպատակը, բառիս բուն իմաստով, Արցախի հենման վերջին հենապատը հեռացնելն է։

Սա անգամ իր ասած ստերի պատճառահետևանքային կապը արդեն չի ջոկում, ինչ-որ զուգահեռ իրականության մեջ ա:

Պատերազմը նիկոլի համար «կռուտիտներ» կապահովի, անգամ միջանցքը զիջելու համար։