Ստամբուլում կատարված ահաբեկչությունը, կարծես, փրկողակի նման գալիս է օգնելու այս հարցում:

Ի՞նչ մեխանիզմներ են պահում այս իշխանությունը։

Թուրքը մեզ հետ խաղաղ ապրել չի ուզում․ նա մեր մահն է ուզում ու մեր հողը։

Մի շարք ուղղություններով, լրացուցիչ անվտանգային միջոցառումների անհրաժեշտություն կա,

2007-ի փաստաթղթի մեջ, որով Նիկոլը փորձում է արդարացնել իր դավաճանությունները, գրված և միջազգային միջնորդական խմբի կողմից արձանագրված սկզբունք է ՝ Արցախի ժողովուրդն ունի ինքնորոշման իրավունք:

Ֆրանսիան մեր բարեկամն է, բայց անվտանգության հարցերում զրո ազդեցություն ու հնարավորություն ունի։ Այնպես որ հեչ չէի ուզենա, որ Մակրոնը հայերենով «թվիթ» աներ։

Դրանից ավելի Մակրոնն ու Արևմուտքը չեն անելու, քանզի նման խնդիր չեն դրել իրենց առաջ, նման ցանկություն չունեն, համ էլ՝ չեն էլ կարող։

Թուրքիայի ազգայնական հանդես եկողները հեսա Ֆրանսիայի դրոշն առած փողոց են լցվելու` Ֆրանսիան կփրկի մեզ, Մակրոնը թուրք ժողովրդի միակ բարեկամն է լոզունգներով։

Այնպես որ, եթե պայծառ ապագայում Վայքը դարձյալ կոչվի Ազիզբեկով, չասեք․ «Մենք միամիտ մարդիկ ենք, մեզ խաբել էին»։

Համարձակվում է սուրբ և օրինապաշտ ձևանալ։

Հայ ժողովրդի իմիջին լրջագույն հարված է հասցվել ու շատ մեծ ջանքեր են պահանջվելու՝ ապացուցելու համար, որ մենք իրականում այդպիսին չենք:

Բա հետո՞:

Կոնկրետ այս գործընթացի նպատակը, բառիս բուն իմաստով, Արցախի հենման վերջին հենապատը հեռացնելն է։

Սա անգամ իր ասած ստերի պատճառահետևանքային կապը արդեն չի ջոկում, ինչ-որ զուգահեռ իրականության մեջ ա:

Պատերազմը նիկոլի համար «կռուտիտներ» կապահովի, անգամ միջանցքը զիջելու համար։

Մեկին մեկ բռնում է, շուտով կլսենք Փաշինյանի ելույթը, որ ինչ էլ լինիъ մենք մեզ պարտված չենք համարի։

Գուցե կարողանանք քեզանից հետո թողած ավերակացը ոտքի հանել։