Առաջարկում եմ այս անգամ տրաֆարետային շնորհավորանքների ու վերացական բարեմաղթանքների փոխարեն՝ հանրային գիտակից դեմքերը հանդես գան կոնկրետ ասելիքով։

Տպավորություն է, որ Ադրբեջանը և Թուրքիան իրենց պահանջների վերաբերյալ երաշխիքներ են ստացել և սպասում են դրանց կյանքի կոչմանը, այլապես կրկին կմտնենք մարտական գործողությունների ակտիվ փուլ։

Մենք գլոբալ կատաստրոֆայի նախաշեմին ենք։

Արևմուտքի կողմից Ուկրաինան Ռուսաստանի դեմ է օգտագործվում, Թայվանը՝ Չինաստանի։ Լինել այս երկրների շարքում, մեր դեպքում նշանակում է լինել Ռուսաստանի, Չինաստանի, Իրանի աչքի փուշը։

ՌԴ-ն ու Իրանը ստիպեցին Էրդողանին հրաժարվել Սիրիա ներխուժելու ծրագրից, իսկ սրանք ՌԴ-ի դեմ «հանրահավաք են» անում Հ1-ի եթերում, Իրանին, ինչպես 44-օրյա պատերազմի օրերին, «բանի տեղ չեն դնում», բայց ակտիվ զրուցում են Շառլ Միշելի հետ։

Ո՞րը պետք է լինի նոր բանակցողի արտաքին քաղաքական հենքը։

Խելքի՛ եկեք ու մի՛ տրվեք օտարամոլների մանիպուլիացիաներին, վե՛րջ տվեք հակառուսականությանը՝ դա չի բխում մեր Ազգի ու պետության կենսական շահերից։

Բոլթոնի այցն, իրոք, դարակազմիկ դարձավ, բայց Թուրքիայի ու Ադրբեջանի համար․ Արցախի պետականությունն ընկավ, տարածքները հանձնվեցին, թշնամին մտավ Շուշի, հազարավոր զոհեր եղան։

Երբ մարմինները փոխանցվեն, քպ-ական ռեժիմը ստիպված կլինի մեր զոհերի պաշտոնական թիվը կտրուկ մեծացնել, իսկ ռեժիմը շահագրգռված չէ, որ այդ թիվը արագ ու կտրուկ աճի։

Պառակտված հասարակությունը չի կարող սահմանին կանգնած զինվորի համար լավ թիկունք լինել։

Համամահեղինակներն են բոլոր քպ-ական պատգամավոր-նախարարները, սրանց պաշտպանող ոստիկանները և բոլոր նրանք, որոնք շարունակում են սատարել դավաճան-մարդասպաններին։

Եռաբլուրում ամեն մի շիրիմ մի առանձին հերոսության ու մի առանձին ողբերգության պատմություններ են։

Հիմա մտածեք, որ այդ չորս օրերի ընթացքում, եթե դուք լինեիք ձեր փողոցում և ձեր տանը, ձեզ բաժին էր հասնելու նույն ճակատագիրը, ինչ ճակատագիր բաժին հասավ երկու հարյուրին մոտեցող հայ երիտասարդներին:

Ես 11 տարեկան էի, երբ հասկացա, թե ի՞նչ է մահը։ Վարդուհին 12 տարեկան էր, նա այդպես էլ չիմացավ, թե ի՞նչ է կյանքը։

Մենք գործ ունենք ոչ թե հակամարտող հակառակորդի, այլ՝ մեզ անմարդկային ատող հոգեխեղված ու գենետիկ վայրենի թշնամու հետ, որն անգամ մեր դիակների հետ է կռիվ տալիս:

Չկա երկրորդ նախադեպը, երբ թշնամիդ ամեն օր քեզ ցույց տա, թե ով ա ինքն իրականում, իսկ դու մատաղացու գառի պես շարունակես նրանից պահանջել խաղաղ բարիդրացիականություն ու շահեկան առևտուր։

Անդադար ասելու եմ` եթե գոնե մի փոքր մարդկային բան կա ձեր մեջ` հեռացեք։

Ախր Ջերմուկը կյանքի քաղաք էր, հայրենիքի օդը, ջուրը, արևը, գույները, համերը վայելելու քաղաք էր, կյանքը վայելելու քաղաք էր, սերը վայելելու քաղաք էր։