Հետոն ունի մեկ պատասխան. Հայաստանում Նիկոլի օկուպացիոն ռեժիմը պետք է հեռանա, որի համար է մեր դիմադրությունն ու պայքարը։

Էս անաստվածը, որ մի բան է ասում պետք է զգույշ ու զգոն լինել, այս արարածի ամեն մի ասածը սատանայի օգնությամբ իրականանում է, դրանում մենք այլևս կասկած չունենք:

Եվ մեր ժողովուրդը դեռ շարունակում է հանդուրժել այս համազգային ԱՂԵՏԸ:

Հետաքրքիր է, ի՞նչ են մտածում այս ամենի մասին իրենց քաղհասարակություն անվանողները։

Շարունակում են աջակցել մասնավոր ֆոնդերի կառավարիչներին և խիստ ռիսկային ու կասկածելի կազմակերպություններին։

Այս կառավարությունը պետք է հրաժարական տա, սակայն այդ պահանջը պետք է ձևակերպի հանրային կազմակերպված ճակատում։

Հերթը հասել է Փաշինյանի իշխանությանը և Տիգրան Ավինյանը, նույնիսկ չհասկանալով դա, փաստացի, ավետեց դրա մասին:

Սրանք բերում են աղետներ ու թաղում երկիրն ու ժողովրդին աղետի մեջ։

Հերիք է այս փոքր երկրին այսքան աղետ ու մահ։

Դրանից ուղիղ երկու տարի անց՝ պայթյունից հետո, նոր հաշվետություն է պահանջում, թե ինչքանով է կատարվել իր հանձնարարականը։

Այս հանրությունը չի կարող շարունակաբար անարդարության զոհ լինել:

Հայաստանն ու Արցախն ապրում են աղետից–աղետ ռեժիմի մեջ։

Վերջին օրերի թոհուբոհում մեզանում գրեթե աննկատ մնաց Բաքվի բարբարոսական վարչախմբի պարագլխի լկտի և սպառնալից հայտարարությունների հերթական չափաբաժինը։

Մայրական բնազդը աշխարհի ամենաուժեղ բանն ա, սա միակ բանն ա, որ էդ մասով պետք ա իմանալ ու վերջ, մնացած ամեն բան սխալ ա ու մարդկային չի քննարկելը:

Մեր արևմտամետ, «առաջադեմների» պաշտած ԱՄՆ քաղաքացիները այդ գործչին և նրա կուսակցությանը կոչնչացնեին, իսկ մե՞նք։

Ամեն դեպքում նման վայրում, նման օրով խոսել թեկնածու լինել չլինելուց մեղմ ասած խայտառակություն է:

Ավինյան Տիգրանն իր բերանով ասում է, որ այցելել է Սուրմալուի աղետի վայր որպես քարոզարշավային այց։

Կորոնավարակի դեմ պայքարն ամբողջությամբ տապալած պարետը հիմա էլ ուզում է փլատակների ֆոնին քաղաքապետի թեկնածու խաղալ։