Որպես բարի կամքի դրսևորում, և՛ ձերբազատվում Արցախի հետ կապված հետագա քաղաքական հետևանքների պատասխանատվությունից։

Իրենց հարգող ազգերը գոնե արձանագրում են նման ամոթալի էջերը և պատրաստվում կորուսյալ տարածքների վերանվաճման։

Այս փուլում պարտիզանական պայքարի մասին խոսակցությունները զուտ խոսակցություններ են։

Այ մարդ, էս տղերքը պատերազմ են սադրել, իմանալով վերջը ինչի են հասցնելու, կանչել-տարել են, որ զոհեր լինեն, էնքան լինեն, որ ազգս շոկի մեջ տապակվի, միմիայն մի պատճառով՝ որ իրենց չասեն դավաճան:

Էդմոն Մարուքյանը, փորձելով արդարացնել Նիկոլ Փաշինյանին Բերձորի ու Աղավնոյի շուրջ ստեղծված իրավիճակի համար, ասում է, որ դա արվել է Զանգեզուրի միջանցքը չտալու համար։

Անվտանգության աշխատակիցները մոտիկացան և փորձին պաստառը տանեն։

«Ազատությունն», իհարկե, չի նշում, որ էդ գյուղի կարմիր տանիքով տները, որ տեսնում եք ռեպորտաժում, Դաշնակցության սարքած տներն են ու որևէ կապ չունի Ադրբեջանից տարիքով մեծ տատիկի հետ։

Պատճառը պարզ է։ Բոլոր «հրամանները» տրվում են Երևանից և վերջինիս կառավարման ներքո գտնվող Ստեփանակերտից։

Դրա համար այս հավաքների տակ ամեն ինչ կարելի է փնտրել և գտնել, բացի իր բուն նպատակից։

Սա է Նիկոլի խոստացած ապագան, որն արդեն ներկա է։

Դիմակայել էին բոլոր դժվարությունները ու հասել բարվոք կյանքի։

Հակառակ դեպքում Ադրբեջանը մինչև Երևան շարժվելու լեգիտիմ հիմքեր է նախապատրաստում և որքան իրավիճակը թույլ տա՝ կշարժվի առաջ

Որ կողմը նայում ես, գերազանցիկի ձեռագրով գրում են՝ նոյեմբերի 9-ի հայտարարությամբ տենց էր նախատեսված։

Բայց չէ, կիսվեք, մի պահ տխրեք ու էլի շարունակեք ձեր քեֆերը, ուրախ սթորիները, ռեստորանային երեկոները:

Ստիպված կլինի հեռանալ այն հողից, որի պաշտպանության ու անառիկության համար հորեղբայրն իր կյանքն էր տվել։

Ճիշտ միջավայրում, ճիշտ արժեքներով մեծացած երեխաներ։

Երկու տարի է անդադար խոսել ենք այդ մասին, իսկ դուք՝ մենք քաղաքականությամբ չենք զբաղվում:

Հակառակ դեպքում խաղաղության մասին խոսելը դառնում է ոչ այլ ինչ, քան սեփական պետականությունը կործանման տանող ինքնախաբեություն։