Թե ինչ վտանգավոր փաստաթղթեր են դեռ մեր գլխին գալու, այդ մասին, ըստ երևույթին, գիտեն Նիկոլն ու իր «կիրթ, կուլտուրական, կառուցողական» ընկերը։ Ժողովուրդը կիմանա, երբ արդեն գա հանձնելու պահը։

Ու արդեն կազմակերպված ձեռքը հայկական հետքը մեր սեփական հողի վրա ջնջելու ծրագիր է իրականացնում՝ սողացող վարքով, բայց թիրախավորված ու երկարաշունչ։

Փաստորեն, պարտված Ադրբեջանում ավելի շատ մարդ էր ընտրություններին մասնակցում և իշխող ուժին ձայն տալիս, քան հաղթանակած Ադրբեջանում։

Այս անգամ քաղաքական երկու բևեռների պայքարը միմիայնց դեմ կրելու է բառի բուն իմաստով՝ մահացու բնույթ:

Հայաստանը շարունակում է ղեկավարել նա, ում իշխանատենչ եւ տգետ քաղաքականության արդյունքում այսօր ունենք գլխատված Արցախ ու արյունածոր վերքի վերածված Հայաստան։

Հպարտ քաղաքացին «ողջունում» է բեռնաթափած քաղաքի հեղինակներին։

Երևանի ավագանու «Մայր Հայաստան» խմբակցությունը հետևողական է յուրաքանչյուր խնդրի հանդեպ։

Անախադեպ թվով հարկեր․ ինչո՞վ է զբաղված ՔՊ-ական իշխանությունը։

Մաշտոցի պողոտա-Ամիրյան փողոց հատվածում՝ դեպի Հանրապետության հրապարակ տանող ճանապարհի կեսն ասֆալտապատել են, իսկ անկյունային մի հատված՝ թողել։

Հուշարձանի ապամոնտաժման, տեղափոխման, նորակաոռւյց դպրոցի տարածքում տեղադրելու համար պետական բյուջեից գումար չի հատկացվել։

Խելքի աշեցեք, կասեր մեծն Ջիվանին և կզարմանար բոլորս վրա, որ մինչ այսօր այս խայտառակությունը դեռ հանդուրժում ենք:

ԱՄՆ-ն և ԵՄ-ն չեն ճանաչի այս «ընտրությունները» լեգիտիմ, սակայն դրանից հետո ոչ մի պատժամիջոց չի լինի:

Ամենուր խցանումներ են, ավտոբուսները գերբեռնված են ուղևորներով, չգիտեմ, արդյոք կարելի՞ է այդքան բեռնել այդ ավտոբուսները, կդիմանա՞ն այդ ծանրությանը։

Չկարողանալով աճեցնել գեթ մեկ շիվ, անգամ 150 հազար դրամ վճարելով Երևանի բյուջեից՝ մեկ է չեն կարողանում աճեցնել, իսկ հաստաբուն ծառերը մի ակնթարթում վերացնում են։

Եւս մեկ ռեֆորմատոր է հայտնվել աշխարհի քարտեզում, ով սարսափում է Հայրենիք հասկացությունից եւ փորձում է այն փոխարինել Պետություն բառով։ Հայրենիքն իր համար սպառնալիք է համարում։

Ասե՛ք, կանե՛նք, կարմիր կետագծերը կարո՞ղ է մի քանի անգամ էլ թանկացնեք, քաղաքը բեռնաթափեք։

Իսկ ինքը՝ Փաշինյանը, շարունակում է «զրոյացնել» ՀՀ կարգավիճակը։

Քաղաքային իշխանությունները նույնիսկ իրենց ճոխ արձակուրդներից վերադառնալուց հետո չեն կարողանում կատարել իրենց առջև դրված պարտականությունները։