Մեղադրողներին ի պատասխան էլ մունաթ կգա, թե բա՝ ուզո՞ւմ էիք 1915թ. կրկնվեր:

Վայելե՛ք բարի ու դրական ազդակները, սրիկանե՛ր, դուք հենց սա նկատի ունեիք և դուք Հայաստանում սպասարկում եք միայն Թուրքական շահը։

Մինչ Նիկոլ Անհողը հերթական պատերազմի բեմականացմամբ, բայց իրական զոհերով և գերիներով Ադրբեջանին էր հանձնում Հայաստանի տարածքները, այդ օրերին ևս 10 դրամով թանկացավ հացը։

Դա անելու համար պետք է Հայրենիքից և իշխանությունից ավելի արժեքավոր բան ունենաս։

Կարծես՝ ուսուցիչները պիտի ինքնաթիռով թռնեին Գորիսից գյուղեր դասեր վարելու համար։

«Սյունիքը հանձնեցի (չկարողացա պահեմ), որ Երևանը փրկեմ» իմիտացիոն դիմադրության օպերացիան կարծես, այնուամենայնիվ, իրողություն կդառնա։

Դժվար է բացառել, որ հակառակորդը գուցե հենց վաղը կամ մյուս օրն անցնելու է լայնածավալ հարձակման՝ սահմանի ողջ երկայնքով։

Շարունակվում է ՀՀ վարչապետ-թուրք-ադրբեջանական դավադրությունը, որն էլ իր հանգուցալուծումը կգտնի դեկտեմբերի 15-ին։

Հիմա նաև փորձ է արվում ԵՄ-ից կամ ԱՄՆ-ից բերել «մի բան», դրա համար էլ նա հենց Բրյուսելում կհանդիպի Ալիևի հետ։

Հեղափոխությունն արինք, վարկերը չջրեց, կամեռաները շատացրեց, գները բարձրացրեց, պատերազմ սկսեց, տղես մեռավ։

Արժանապատվություն, պրագմատիզմ և ազգային երազանք. սա պետք է լինի Հայաստանի հաջորդ փուլի գաղափարների փաթեթը։

Այլ ոչ թե՝ «զիջենք սա, և կգա խաղաղությունը» անիրական ու կործանարար մտայնությունը։

Նախիջևանի հատվածում ճանապարը ինչպես նաև մաքսատուն-անցակետն ավարտել էին դեռևս 2019 թվականին։

Ստեղծված իրավիճակում Դիմադրության մաս պետք է կազմենք բոլորս՝ ուսանողից մանկավարժ, գյուղացուց՝ մտավորական, բժշկից՝ արհեստավոր։

Պահանջի նպատակներն են՝ թույլ չտալ, որ նորից մեզ նման ընտանիքները ավելանան։

Առաջին հերթին փրկեր նախ իրեն, հետո երկիրն ու ժողովրդին:

Հիմա, եթե նա ցանկանում է վերադառնալ Խորհրդային իրականություն, ապա պետք է ապահովվի նաև իր բացակայությունը մեր հանրային կյանքից։

«Խաղաղության դարաշրջան» իբր բացողներն առնվազն պետք է հասկանան, որ ամեն անգամ իրենց նմանօրինակ անմիտ ուղերձներով քայքայում են նաև մեր բանակի մարտունակությունը։