Արմեն Չարչյանի հանդեպ իրականացվում է հստակ քաղաքական հետապնդում։

Շուտով, շատ շուտով Տիգրանաշեն անունը Նիկոլի շուրթերով՝ քյարքի։

Բողոք, պահանջ, ակցիա անող չկա։ Համատարած ապատիա է։

Փաշինյանը ամենատարբեր բանագնացներով փորձեց համագործակցել հոկտեմբերի 27-ի հիմնական հանցագործ Նաիրի Հունանյանի հետ։

Հիմա դու էդ որտեղի՞ց ծլար, եկար ու Սյունիքի գյուղերը ադրբեջանի անկլավները համարեցիր։

Իշխանությունն արժանապատիվ խաղաղության հասնելու փոխարեն, որդեգրել է ցանկացած գնով խաղաղության հասնելու մարտավարություն։

Փաստորեն մինչև զավթումը հայկական էին, իսկ հիմա ադրբեջանական։ 

Գորիս-Կապան ճանապարհի որոշ հատվածներ Չայզամի և Էյվազլի բնորոշելով փաստացի լեգիտիմացվեց այդ հատվածներում ադրբեջանական զինված ուժերի ցանկացած գործողություն։

Նաև որպես Ադրբեջանի տարածք ճանաչեց երկու գյուղերը՝ օգտագործելով դրանց ադրբեջանական անվանումները։

Իշխանության և նրա ղեկավարի մոտ առկա է Ստոկհոլմյան սինդրոմ, այն է` բռնության ենթարկվածը սիրահարվում է իրեն բռնության ենթարկողին:

Փորները կուշտ լինի, աշխատավարձն էլ ամեն ամսվա մեկին ստանան, թեկուզ մանաթով։

Կիրթ ու կառուցողական Ալիևը կլսի իրեն ուղղված խաղության կոչը, կբացի ճանապարհն ու Սյունիքով միջանցք կստանա դեպի Նախիջևան։

Թատրոնի թիրախը հանրությունն է, նրա արձագանքը, ըստ արձագանքի, կխաղարկվի հաջորդ արարը:

Սա հերթական կապիտուլյացիայի բարձրաձայն պատրաստակամությունն է։

Իր և Նիկոլի պայմանավորվածությունները մնալու են իբրև իրենց անձնական հարաբերությունների վերհուշ։

Այս իշխանությունները մեր երկիրը հասցրել են գոյատևման խնդրի առջև։

Ադրբեջանը ճանապարհ է փակում (ի դեպ, նիկոլենք էլ ճանապարհ փակելով Հայաստանը գրավեցին), Թուրքիան՝ դրական ազդակ հղում։

Էն որ անցած տարի ազեռները զենքով մտել էին ՀՀ քաղաքացի շուռնուխցիներին տնից վտարել, հիշո՞ւմ եք: