Տանը մնալով՝ մենք այո ենք ասում՝ Ալիևի բոլոր ծրագրերին, մենք այո ենք ասում մեր ստորացմանը, մենք այո ենք ասում նոր պատերազմին։

Ինչը մեզ վրա կունենա քաղաքական, ռազմական, տնտեսական, սոցիալական ծանր հետևանքներ:

Ուղարկել գիտակցված մահվան, լավ իմանալով, որ նրանք փախչող չեն, գերի հանձնվող չեն։

Աշխարհում դեռ ոչ մի կապիտուլյանտ ապագայից չի խոսել․ առավել ևս՝ ուրիշներին ապագա չի խոստացել։

Այդ գրքի ի՞նչն եք շնորհավորում, ուզում եք հասկանալ թե ի՞նչ է եղել իրականում գնացե՛ք Արցախ և Սյունիք հինգ մետրից տեսեք թուրքերին։

Ավելի հստակ ասած հայ-չինական բարեկամական հարաբերություններին:

Սրանց իշխանության կողմից մեղադրվելը նորմալա։

Այս դավադիր թշվառականը, անընդհատ ապացուցում է, որ բազմակի օգտագործման խամաճիկ է։

Նա ոչ մի աղերս չունի ոչ հայության և ոչ էլ մարդկության հետ:

Իսկ երբ լրագրող ու խմբագիր էր, տզի նման կպել էր փող ունեցողների ջանին։

Պարտված պատերազմի ավարտից հետո նրա ասածները պետական գաղտնիք համարելը, մեղմ ասած, ծիծաղելի է։

Այո, հայրենիքում ապագա կա, բայց այդ ապագան քո հետ անհամատեղելի է, և դու դա շուտվ կտեսնես։

Ձեր դժբախտությունը ձեր ուղեղի մեջ է, դժգունությունը` թրքահպատակության և ապիկարության։

Որովհետև թույլ ենք տվել, որ սա մնա մեր երկրում օտարերկրյա դրոշը տան գլխին կախած ու իր «լրատվամիջոցով» սուտ ու կեղծիք տարածի։

Նրանք ողջ կլինեին, եթե մենք երկրում իշխանություն ունենայինք:

Դիրքերի, որոնց իրական վիճակը տեսնում են ադրբեջանցիները համ իրանց աչքով, համ դռոներով, համ սպուտնիկով։

Ինչքան գաղտնի փաստաթուղթ կար, հրապարակեցիք:

Իրավունքի գերակայության բաղադրիչներից մեկը և համընդհանուր ընդունված սկզբունքի կարգավիճակ ունեցողը՝ հենց ԻՆՔՆՈՐՈՇՄԱՆ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆ Է։