հակոբյան աննան էլ իր զոհերի երեխաների հետ լուսանկարներ ա հավաքում։

Ինչպես 1988-ի երկրաշարժից հետո, երբ օգնություններն էր վագոններով թալանում, հիմա էլ, իր սովորության համաձայն, բանակի մատակարարումների վրա է փորձում փող կպցնել:

Արծրուն Հովհաննիսյանի հետ կապված ամեն ինչ ասոցացվում է ստի և կեղծիքի հետ:

Անդոնների իշխանությունը շարունակում է լափել ու մսխել մեր զինվորների հասանելիքը։

Ու կհաղթեն այնքան ժամանակ, քանի մենք մեր երկիրը չենք ազատագրել թրքահպատակ տականքներից։

Պատվի և արժանապատվության նման տեսակ ես Հայաստանում երբեք չեմ տեսել։

Վերջին տարիներին այդ ինչպիսի՞ հոգու երկրաշարժ պատահեց մեր ժողովրդի հետ, որ այսօր նա հանդուրժում է ողորմելիներին։

Կատարյալ քաոս էր լինելու, իսկ բունկերում հերթական անգամ պախկված Նիկոլը հիստերիկ լայվեր կաներ։

Ցնցվեց հողը, որ քնածներն արթնանան, որ ի վերջո հասկանան,  ՀՊԱՐՏ լինել ու դատարկ, անհիմն տեղը ՀՊԱՐՏ ապրելն աստվածաշնչյան մեղք ա:

Քոռանամ ես, ո՞նց, ո՞նց եք դիմացել, ինչ զգացողություն եք ունեցել իմ քաջ երեխեք։

Ու եթե երկրաշարժից ինչ-որ տեղ հնարավոր ա փրկվել, թուրքի նոր յաթաղանից, որի անունը բայրաքթար ա, փրկություն չկա:

Փաստորեն, նիկոլենք, միջազգային հանրությանը «տղա բերելով», Թուրքիային առաջարկում են ամուսնանալ Հայաստանի հետ այն ամենից հետո, ինչ արել են «Բայրաքթարները» սեպտեմբերի 27–ից նոյեմբերի 9–ը։

Մենք ստիպված ենք ունենալ այն, ինչ այսօր ունենք ներքին և արտաքին ճակատում։

Վերջին 100 տարվա ընթացքում՝ սկսած 1921 թվականից, Հայաստանը չի եղել ավելի ողբալի իրավիճակում, քան հիմա է։

Թուրք Նիկոլն ու նրա ժեխը այն օրին են հասցրել Հայաստանը, որ հիմա նույնիսկ Վրաստանը կարող է Հայաստանից ինչ-որ բան խլել:

Հայ նորագույն պատմության մեջ ապատեղեկատվության ու կիսագրագիտության աքսակալ Բարոն Մյունխհաուզենը հպարտ քաղաքացու կեցվածքով գրում էր։

Ով գոնե 5-րդ դասարանցու մակարդակով մտածելու կարողություն ունի, սա վաղուց հասկացել է։

Ավելի լկտի սուտ հնարավոր չէր պատկերացնել։ Դա արծրունա-նիկոլական ստի պես մի բան էր։