Իշխանության եկածները կարծես թե մեր իմացած հայերը չեն, դրանք այլ տեսակ են։

Կարդացեք ԲԴԽ անդամի լիազորությունները և կոնկրետ դատավորի վարույթի վերաբերյալ խոսելու-միջամտելու արգելքը:

Եկեք մի պահ պատկերացնենք, որ Ալիևն իրենց մեջլիսում ասում է. «Ստեփանակերտը, որը 100% հայկական բնակչություն ունի, իր այդ կարգավիճակով ադրբեջանակա՞ն է»։

Մենք տեր չենք կանգնում մեր պատմությանը։

Սրանք միայն մի ուղղությամբ են մտածում՝ ինչպես երկարացնեն իրենց իշխանությունը։

Արենի ու մյուս տղերքի արյունը հավասարապես նաև ձեր խղճին ա, հիշեք, անհայրենիք ստահակներ։

Այսպիսի քայլերով կոտրում են դատական համակարգի դիմադրողականությունը։

22, հունվարի, 2019 թվական, Կապիտուլյացիայի պայմանավորվածություն Դավոսում։

Տղե՛րք, դուք և մեր մյուս հերոսները նահատակվել եք հայկական Շուշին, մեր Ղազանչեցոց սուրբ եկեղեցին թուրքերից փրկելու համար։

Չեք տալիս, շպրտում աթոռից, կուլտուրական դասընթացներ եք կազմակերպում, որ ի՞նչ անեք։

Կտանեն շեհիդների գերեզմանոցի արտաքնոցի պատի տակ կենդանի-կենդանի կթաղեն։

Դեկտեմբերի 30-ին Սարգիսը կդառնար 20 տարեկան։

Հետաքրքիր է, գերիների ազատգրման հարցում ինչո՞ւ նիկոլականները չեն դիմում Բայդենին կամ Սորոսին։

Այս ամենից կարելի է խուսափել, եթե Հայաստանի պետությունը զավթած իշխող թիմը հեռացվի և Հայոց պետականությունը նորից կառուցվի։

Ամեն աչք փակելիս պիտի ամեն մեկի դեմքը տեսնի։

Դատապարտում եմ լրագրողի աշխատանքը խոչընդոտելու փաստը և պահանջում եմ վերանայել տվյալ ամոթալի որոշումը։

Դավաճանի տրամաբանությունը, կամ անգրագիտությունը, կամ էլ ծրագրված փակուղի տանելը։

Դավաճան իշխանությունը, փաստորեն, կարծում է, թե մեր երկրում ամեն բան կարգին է, որևէ հրատապ լուծման արժանի այլ հարց չկա: