Այո, ընկերներ, ձեզ համար սկսվեց 2021-ը, իսկ Գորիսի համար՝ 1992-ը։

Կրկնում եմ՝ ԱԶԳԱՅԻՆ խնդիրը, այլ ոչ թե քաղաքական։

Պատերազմը, թեպետ, ավարտվել է, բայց մենք շարունակում ենք պարտվել:

Միաժամանակ իշխանությունը տապալած ցանկացած միջոց հռչակվում է սահմանադրական։

Էրատոյին, չգիտեմ ինչու, դրել էի դեկաբրիստուհու տեղ, իսկ Հայկին ու Վահագին՝ խեղճ ու կրակ մարդկանց տեղ:

Այսօր հայրս ամաչում էր իր գյուղացիներից, ներողություն էր խնդրում։

Շուռնուխի գրադարանը, որ հանձնվեց բանավոր պայմանավորվածությամբ:

Մենք քիչ ենք, բայց սա էլ ա մեզ շատ։

Ո՞րն է կարմիր գիծը, երբ իրավունքը կալանավորված է թշնամու սպասարկուի կողմից։

Հանձնել են այնպես, ինչպես, օրինակ, Քարվաճառը կամ Աղդամը։

ԽՍՀՄ տարիներին հրատարակված քարտեզները հերքում են դավաճան Նիկոլին։

Թուրքերը կոտորեցին հայերին, մորթեցին հայ կանանց և երեխաներին, ոչնչացրեցին մեր եկեղեցին։

Ունեք բոլոր հիմքերը ձերբակալելու այս մոլագարին պետության հետագա գահավիժումը կասեցնելու համար։

Սրանք փոքրուց խրոնիկ ատելություն ունեն հայրենասեր, ուժեղ ու կայացած տղերքի հանդեպ։

Նայում էինք անտառածածկ հորիզոնից մի քիչ ներքև տարածվող բացատում «հիմնավորված» հակառակորդի խրամատներին:

Չարիքի կառավարության գոյության ամեն օրն անդառնալի է ՀՀ-ի ու ողջ հայ ժողովրդի համար։

Շուռնուխցի Արարատ Աղաբեկյանն իր տան պատուհանից այս ողբերգությունը նկարահանել է հատուկ Նիկոլի համար։

Նոր տարին չի եկել։ Ու չի գալու այնքան ժամանակ, մինչև Հայաստանի վրայից չմաքրենք դավաճանության, պարտության ու խայտառակության խորհրդանիշին։