Նիկոլ Փաշինյանը հանրությանը հրամցրեց իր գոռգռոցների, փնթփնթոցների, հոխորտանքի, հիասթափության և դժգոհության հերթական չափաբաժինը:

Խայտառակ կերպով տանուլ է տրվել նաև այս ոլորտը։

Մենք այն թարգմանել ենք Ժողովրդավարություն։

Ու այդ ուղին հանգեցրեց նրան, որ այդ պետությունն անգամ 40 տարի անց ուշքի չի գալիս։

Իշխանական ամբողջ ռեսուրսն ուղղված է ատելություն և հայհոյանքներ գեներացնելուն։

Մենք չենք տեսնում գաղափարներ, համոզմունքներ, ինքնուրույնություն ու ինքնաբավություն։

Եկել է ճշմարտության պահը։

Ինտելեկտը կդարձնի մոդայիկ, բարդույթավորված մարդկանց չի բերի առաջին պլան։

Ցանկացած հանրային՝ քայլականների համար գնալով ավելի ու ավելի վտանգավոր է դառնում։

Բայց որտե՞ղ էր նույն մարդու իրավունքների պաշտպանը` ո՞ւր էր նայում։

Իշխանությունը ջանասիրաբար և հետևողական բացահայտում է իր իրական դեմքը։

Սա այն հարցն է, որն ունի մանրակրկիտ վերլուծության կարիք, որովհետև այն առնչվելու է բոլորին։

Այդ նույն ժողովուրդը իր հոգսերով ու շատ հաճախ օբյեկտիվ պահանջներով խանգարում է Նիկոլին վայելել սեփական իշխանությունը։

Ստեղծված իրավիճակի լուծումները քաղաքական հարթության մեջ են։

ՌԴ նախագահը, փաստորեն, հայտարարում է գազի հարցում զիջման գինն ավելի խոր ինտեգրացիան է։

Չէ՞ որ դուք նույնն էիք անում ձեր թերթում տասնամյակներ շարունակ:

ԱԺ-ում տաքուկ ծվարած, գործուղումներից վարակի պատճառով զրկված, բայց պարգևավճարներ վայելողների ևս մեկ տեսանելի բացթողումն էր։

Արթուր Ալեքսանյանի հետևից նոր Արթուրներ կգան, և ի վերջո ոտնատակ կանեն ձեզ էլ, ձեր իշխանությունն էլ։