Ոչ մի երկրում վարակը չի գոր։ծածվում քաղբանտարկյալ պահելու, եկեղեցի պղծելու, դատավորին հաթաթա տալու համար

Գիշերով, Վեհարանի իր բնակարանում խեղդամահ արվեց անկողնային հիվանդ, հայրենանվեր Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Խորեն Ա. Մուրադբեկյանը:

«Պատվի ու արժանապատվության» (նաև՝ տղամարդկության) ահա այսպիսի պիցցայակերական պատկերացում։

Ձեր ժողովրդական, ոչ բռնի, թավշյա իշխանությունը կարող է առանց դատարանի վճռի «ապօրինի հարստացածների» գույքը բռնագանձել:

Երբ սկսում է բողոքել, թե իրեն մեջքից խփում են, նշանակում է, որ հենց նոր ինքն է ինչ-որ մեկին մեջքից խփել։

Ինչպե՞ս է Փաշինյանն աշխատանքով ապահովելու արտագնա աշխատանքի չմեկնածներին, որոնք գործազուրկների վիճակագրության մեջ ներգրավված չեն եղել։

Ոչի՜նչ՝ հեռախոսային արդարադատություն է, ոչի՜նչ՝ դատարանները շրջափակվում են։

Բոլշևիզմը անգրագետ «օբիժնիկներին» բնորոշ մի դրսևորում է, որից երբեք ոչ մի հասարակություն շահած դուրս չի եկել:

Հավաքի՛ր ոլորտի լավագույն մասնագետներին, տու՛ր մրցունակ աշխատավարձ ու տու՛ր զարգացման ուղղություն:

Հարգելի դատավորներ, միացեք և բարձրաձայնեք, որ արդարադատություն և օրենքով նախատեսված այլ լիազորություններ իրականացնելիս դատավորն անկախ է:

Այդ կոչը երկար սպասված ձգանն էր։ Եկեղեցին մեր վերջին հանգրվանն է, որն ուզում են քանդել։

Թիրախավորելով Կաթողիկոսին՝ թիրախավորում ենք Հայոց եկեղեցին, վիրավորում հազարավոր հավատացյալների զգացումներն ու արժանապատվությունը:

Աշխարհում որքա՜ն այսպիսի բռնապետիկներ են եղել, ովքեր որդեգրել են «Բաշարում եմ, անում եմ, լավ եմ անում» կարգախոսը։ Իսկ հիմա որտե՞ղ են նրանք։

Էսքանից հետո «ժողովրդի լեգիտիմ իրավունքը» չգիտեմ, բայց կենսական պարտականությունն է քեզ քշելը։

Բերելու է ուղիղ հակառակ էֆեկտին:

Սպանողն էլ հայ կին էր, էջմիածինցի` Փիրուզ անունով:

Ցավոք սրտի, ոմանք և՛ կույր են, և՛ խուլ. տեսնում և լսում են այն, ինչն իրենց համար է:

Դատական իշխանության նկատմամբ ոտնձգության կոնկրետ դրվագ է: