Ո՞վ կմտածեր, որ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի կոչը կարող էր իշխանության կողմից մեկնաբանվել որպես «մեջքից հարված»։

Անկեղծ ասած, Եվտուշենկոյից միայն այս բանաստեղծությունն եմ հիշում:

Ցանկացած հեղափոխություն, ձգտելով իշխել մարդու կյանքի բոլոր ոլորտների վրա, դուրս է գալիս եկեղեցու դեմ։

Հիմա սա Բադասյանի «սիրած» քրեական ենթամշակույթի դրսևորում չէ՞։

Ամբոխի միջոցով տեղի ունեցած ցանկացած հեղափոխություն մետաֆիզիկական իմաստով անաստված բնույթ ունի։ Հեղափոխության նպատակները վեհ են, գործիքները՝ ստոր, արդյունքները՝ ողբերգական։

Հայաստանի քաղաքացիների համար վաղուց կասկածից վեր է Ալեն Սիմոնյանի և նրա նման ստյոպիկների հոգևոր դատարկությունը։

Ուղարկեք, որ Ապրիլի 24-ին ԱԺ ամբիոնից կարդա։

Իշխանությունը ու պետականությունը գնացովի-գալացովի են, իսկ եկեղեցին՝ էդ ֆունկցիան իր վրա դարերով կրողը։

Երկու տարի է՝ լծված են Հայաստանը քանդելու գործին, ոչինչ չի ստացվում, գրգռվում են։

Շատերիս ստիպեց մտածել մեր ինքնության մաս կազմող քրիստոնեական բաղադրիչի մասին։

Դրանից հետո նույն խնդրով Լիբանան էր այցելել նաև Փաշինյանը:

Նրանք անում են այն, ինչի ունակ են, ինչի համար «աճեցվել» են և «բերվել» իշխանության։

Քաղաքականությունից դուրս լինելը նույն է, ոնց որ ֆիզիկայի օրենքներից դուրս լինես:

Դատավոր Ալեքսանդր Ազարյանն առաջինը հայտարարեց, որ չի պատրաստվում կատարել Նիկոլի քմահաճույքները։

Ուղղակի շատերին թվացել է, որ շատ խոսողը, աղմկողը պետք է բառի, խոսքի, մտքի արժեքն իմանա:

Որպես սահմանադրագետ՝ գտնում եմ, որ այս նորմը պետք է լինի Սահմանադրության ԱՆՓՈՓՈԽԵԼԻ հոդվածների շարքում:

Հարձակվում են Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի վրա միայն այն բանի համար, որ փորձում է այդ կյանքերը փրկել։

ՀԽ նախագահը կրկին անգամ խախտել է քաղաքական չեզոքության պահանջը։