«Հայաստանում կա խավ, որը շահագրգռված է Սերժ Սարգսյանի հաղթանակով և դա որոշակի տոկոս պետք է կազմի հասարակության մեջ, բայց ոչ 28 տոկոս։ Իմ կարծիքով, դա կարող է լինել 3, 4 կամ 5 տոկոս»։

«Ընդդիմադիր դաշտում շատ արժանի գործիչներ կան, ովքեր կարող են ընդունելի լինել հասարակության համար: Բայց իր ժամանակի մեջ հասարակությունն ընտրում է մեկին: Տվյալ պահին, տվյալ ժամանակաշրջանում ինչ-որ մեկն է ի հայտ գալիս: Այսօր փաստորեն այդ անձը դարձել է Ծառուկյանը»:

«Ես միանշանակ համոզված եմ, որ հայաստանյան բոլոր խնդիրները՝ սոցիալական, մշակութային, տնտեսական և այլն, ունեն իրենց լուծումները, ու կասկած չունեմ, որ ամուր հիմքերով ազգային պետություն ստեղծելու մեր նպատակը ի կատար կածվի»:

«Մինչ ՀՀԿ–ն, ես ո՞րտեղ էի...Կարող ես մի հարցում համամիտ լինես իշխանության հետ, մյուսում՝ ընդդիմության և ընկալումները, թե «եթե դու իշխանություն չես, ուրեմն անպայման ծայրահեղ մյուս բևեռում ես», իմ կարծիքով, սխալ են»

«Ես չէի ցանկանա հենց առաջին պահից խոսել՝ ով է ընդդիմություն, ով ոչ. Ստյոպա Սաֆարյանի հետ մենք համատեղ շատ խնդիրների լուծմանն ենք մասնակցել։ Կան հարցեր, որոնք իմ խնդրանքով բարձրացվել են իր կողմից՝ որպես պատգամավոր։ Մենք կլինենք համախոհներ, ոչ մրցակիցներ, հույս ունեմ»

«Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ավելի դյուրահավատ է, քան պահանջվում է քաղաքականության մեջ։ Միամտություն, այո՛։ Կրկնում եմ, մարդկային առումով դա վատթարագույն որակներից չէ, ուղղակի հայաստանյան քաղաքական դաշտում պետք է հիմնվել ավելի այլ բաների վրա»:

«Այս հարցը երբեք չի դառնա սակարկման առարկա: Կուսակցությունը մեծ ազդեցություն ունի Հայաստանում, և անկախ ամեն ինչից՝ «Բարգավաճ Հայաստանը» առանցքային դեր է խաղալու առաջիկա նախագահական ընտրություններում»:

Արծրուն Պեպանյան. «Եթե ես ասել եմ՝ Բնապահպանության նախարարությունը գերեզմանոց է հիշեցնում, ապա դա ամենևին չի նշանակում, թե մյուս նախարարություններում կյանք կա»։

Հովհաննես Իշխանյան. «...արժանապատիվ մարդն ի վերջո պիտի գիտակցի, որ քաղաքականությունը «անբարոյականության» դարբնոց չէ, թե չէ շատ արժանապատիվներ են եղել, որ հետո տարօրինակ գործարքների են գնացել»։

«Ինչի՞ պիտի հիմա՛, այս խորը սոցիալ–տնտեսական, քաղաքական ահավոր խառնիճաղանջ վիճակում հիշել, թե Օսկանյանին Հանթսմանը որքան գումար է տվել և որ գումարը որտեղից է փոխանցել։ Ծիծաղելի է, ժողովուրդը ծիծաղում է։ Ախր դրանք միթե՞ չեն լսում այդ ծիծաղը»։

«Ամբողջ ողբերգությունն այն է, որ իշխանությունները վերջին մի քանի տարում ավելի շատ մտածում էին այն մասին, որ ԲՀԿ–ն իրեն չդրսևորի, քան թե երկրի մասին։ Օրինակ՝ այդ «ատկատների» մասին նախագահը սկսեց խոսել չորս տարի հետո, իսկ իմանալ ու չհայտնելը նույնպես հանցագործություն է»։

«Իշխանություններին թվում է, թե ամեն ինչ հանգիստ է, Սերժ Սարգսյանը կվերընտրվի նախագահի պաշտոնում, սակայն նման դեպքերում գործում է «ձնագնդի օրենքը», ինչպես եղավ 1996 թվականին, երբ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը վստահ էր, որ վերընտրվելու է երկրորդ անգամ»։

«Իշխանությունն, ի դեմս ՀՀԿ-ի, չհրաժարվեց ընտրախախտումների ու ընտրակեղծարարության իր զինանոցի որևէ միջոցից»:

«Մենք չունենք ո՛չ մրցունակ իշխանություն, ո՛չ առհասարակ մրցունակ քաղաքական դաշտ»:

«Անվստահության մթնոլորտ կա մեր երկրում։ Նախագահը կուսակցությունների նախագահներին հավաքում էր ինչ–որ հարցի հետ կապված, բայց այս անգամ չհավաքեց, որովհետև իրենք չգիտեն, թե ինչ են անելու»։

«Իշխանություններն իրենց ներքին լեգիտիմության բացակայությունը փորձում էին դրսից լեգիտիմություն ստանալու հաշվին լրացնել։ Այդ պատճառով այս իշխանությունները շատ զիջումներ են արել արտաքին ճակատի վրա»։

«Գործող իշխանությունը ու հատկապես դիվանագիտությունը իր հավելյալ մեղքի բաժինն ունեն այն չափով, որ հաստատապես իմանալով նախապատրաստվող գործարքի մասին, փաստորեն ոչինչ չեն արել` հարց են տվել, սուտ պատասխան են ստացել»։

«Եթե երկիրը լիներ վերելքի վրա, ապա օլիմպիադայի արդյունքները կլինեին անհամեմատ ավելի լավը»։