«Մեզ պետք է մի բան՝ նորմալ հայ՝ նորմալ գաղափարախոսությամբ, որն իր ազգային ավանդույթների տրամաբանությամբ և իր աշխարհագրական միջավայրի տրամաբանությամբ կվերակառուցի և՛ հասարակությունը, և՛ պետությունը»։

«Բոլորս պարտավոր ենք հասկանալ, որ ներկայիս վիճակում պետության սրընթաց զարգացման այլընտրանք է պետության հանդարտ կամ կտրուկ փլուզումը»։

«Սկզբում շատ հետաքրքիր էին զարգանում իրադարձությունները. մեզ հաջողվեց ինչ-որ չափով անվստահություն ներշնչել Ադրբեջան-Թուրքիա հարաբերությունների մեջ, սակայն ընթացքում Թուրքիան ենթարկվելով թե՛ Ադրբեջանի ճնշմանը, թե՛ ներքին ճնշումներին, սկսեց ավելի խստացնել իր դիրքերը, առաջ տանել նախապայմանները, որի պատճառով այդ արձանագրությունները կամաց-կամաց սկսեցին մեռնել»։

«Արտահերթ ընտրությունը ֆորսմաժորային երևույթ է։ Եթե ամեն ինչ պլանավորված ընթանա, իհարկե, չի լինի արտահերթ ընտրություն, սակայն որոշակի քաղաքական ֆորսմաժորային զարգացումներ լինեն՝ լինի դա ղարաբաղյան հարցը, լինի տնտեսական վիճակի առավել կտրուկ վատթարացումը՝ ոչ թե աստիճանական, այլ կտրուկ վատթարացումը, այո՛, կարող են առաջացնել արտահերթ ընտրությունների պահանջ»։

«Եթե նորից փորձեն ինչ–որ նախապայմաններով դնել քվեարկության, անձամբ ես դեմ կքվեարկեմ։ Բայց եթե բերեն ուղղակի դնեն սահմանների բացման հարցը և այլ հարցերի՝ Ղարաբաղի, Ցեղասպանության հետ չկապեն, ես կողմ կլինեմ»։

«Այսօր մենք պայքարում ենք, որ մեծ լինենք, որ մենք կարողանանք ունենալ 50+1, որ մեր որոշումները, մեր ծրագրերն իրականացնենք և կարողանանք, ոնց որ մեր խոսքը գործ է, այդ քայլով էլ շարժվենք»։

«Թե՛ լևոնտերպետրոսյանական ընդդիմությունը, թե՛ իշխանությունը նույն երկաթուղու զուգահեռ գծերն են, տարբերություն չկա։ Ուստի ավելի առողջ, ավելի առաջադեմ մտածող ուժերի ստեղծման անհրաժեշտությունն անպայման կա։»։

«Եթե ինչ-որ մի տարածք կա, որ իրենց է պատկանում՝ իրենց հողն է, այլ ոչ թե հայկական է, բայց մեր ձեռքին է, և որ դա տանք, կարող ենք դրանից օգուտ քաղել միգուցե։ Բայց ամեն դեպքում ինչը որ հայի հողն է, ես չէի ուզենա, որ իրենց հանձնվեր»։

«ԱԺ ամբիոնը կուսակցության խնդիրներ բարձրացնելու համար չէ։ ԱԺ ամբիոնը պետությանը, հանրությանը հուզող խնդիրներ բարձրաձայնելու համար է և քաղաքական այլ ուժերի հետ հարաբերակցությունների հետ կապված ճշտելն է»։

«Այդ դատը մեկ տարի առաջ է տեղի ունեցել, իսկ այդ կապիկը կրկնում է նույն բանը։ Մեկ տարի առաջ վճիռ է կայացվել, հիմա ասում է՝ քննարկելու մեկ բան ունենք։ Բա էդ մեկ տարի է՝ ինչո՞ւ չեք խոսում, ինչո՞ւ եք լցրել տակներդ»։

«Ես, իմ հոգեբանությամբ, ամենևին չարությամբ չեմ տրամադրված որևէ քաղաքական ուժի նկատմամբ, ես նույնիսկ պատրաստ եմ որոշակի ներողամտություն ցուցաբերել այս իշխանությունների հանդեպ, եթե ազատ արձակվեն քաղբանտարկյալները, եթե բացահայտվեն մարտի 1–ի դեպքերը»։

«Ես արդեն մեկ անգամ ասել եմ՝ սեպտեմբերին գործընթացներ են գնալու, և Հայաստանում գնացող գործընթացներն անպայման չէ, որ Հայաստանում լինեն։ Այ, հիմա Լուժկովին հանելուց հետո, ո՞վ գիտի, ես հո գիտեմ, բայց ո՞վ գիտի, թե ՀՀ իշխանություններն ի՞նչ բիզնեսներ են կորցնելու այնտեղ, ինչքա՞ն են թուլանալու, ի՞նչ ազդեցություն է դա ունենալու»։

«Մենք կշարունակենք գործել օտարալեզու դպրոցների բացման դեմ, և բոլորովին նշանակություն չունի, թե ինչ օրենսդրական շղարշի տակ կփորձեն այդ վտանգավոր նախաձեռնությունը նյութականացնել»:

«Հիմա որոշ գործիչներ առատորեն օգտագործում են «նոր վճռական փուլ» , «պայքարի ակտիվացում» և այլ նմանատիպ բնորոշումներ՝ հաշվի չառնելով, որ եթե հիմա վճռական է, ուրեմն ոչ վճռական փուլ էլ է եղել, եթե ակտիվացում է, ուրեմն պասիվ փուլում էլ ենք եղել, ու մոռանալով նաև, որ օրեր առաջ փութաջանորեն հերքում էին պասիվության ու անվճռականության վերաբերյալ քննադատությունը, իսկ քննադատել համարձակվողներին հայտարարում ծախված դավաճաններ»:

«Ինչ վերաբերվում է իշխանություններին, ապա նրանց վրա հասարակությունը վաղուց խաչ է քաշել: Նման պահանջներ միայն ընդդիմությանն է կարելի ներկայացնել: Այդ առումով ՀԱԿ-ի բախտը չի բերել: Հասարակությունը արդեն փոխվել է, և ՀԱԿ-ի ցանկացած խոսքը քննադատության թիրախ է դառնում: Շատ կարևոր ավանդույթ է Հայաստանում սկսել ձևավորվել»։

«Այդ տարածքները վերադարձնել Ադրբեջանին նշանակում է նվիրել։ Այդ տարածքները նույնիսկ քննարկման առարկա դարձնելը ես համարում եմ անբարոյականություն»։

«Այս պահին կարծիքները շատ են, և անհրաժեշտ է, որ ստեղծվի այդ նոր ուժը»։

«Այսօր Հայաստանում տիտղոսակիր ընդդիմության և իշխանության մեջ, ըստ էության, ոչ մի տաբերություն չեմ տեսնում, որովհետև Հայաստանում իշխանափոխություն, որպես այդպիսին, չի եղել»։