«Որպես Հայաստանի նախագահ՝ չպետք է գնա, որպես քաղաքացի՝ կարող է գնալ ֆուտբոլ նայել»։

«Մենք Կոնգրեսի հետ շատ հարցերում խորհրդակցում ենք՝ հաշվի առնելով նրան որպես ընդդիմադիր մարմին, բայց դա չի նշանակում, որ մենք ամեն ինչին կարող ենք այո ասել»։

«Հայանպաստ մոդելի համար հեծանիվ հորինել պետք չէ։ Մի բան շատ ակնհայտ է՝ խնդրի հայանպաստ կարգավորման լուծումն ու Մադրիդյան սկզբունքներն իրար հետ ոչ մի կերպ չեն առնչվում»

«Մեթյու Բրայզան, երևի պատրաստվելով իր՝ Բաքվում պաշտոնվարմանը՝ որպես ԱՄՆ դեսպան, միացել է ադրբեջանական հռետորաբանությանը...»

«Ցավոք սրտի, այսօր ֆինանսավորվում է հենց արաբաթուրքական ոճը, իսկ ազգայինի տարածումը հիմնականում մնում է նվիրյալների ուսերին»։

«Իմ կարծիքով, 2009թ. մենք կունենանք մոտ 18% տնտեսական անկում»։

«Պետք է լինի հեղափոխություն։ Ոչ թե այն ձևով, ինչպես պատկերցնում են մարդիկ, ասենք՝ 1917թ. սոցիալիստական հեղափոխությունը, այլ հեղափոխություն, որը կվերացնի ներկայիս համակարգը»։

«Մենք, կարող է պատահի, Ադրբեջանին զիջենք Նախիջևանը, բայց փոխարենը երբեք չենք զիջի Ղարաբաղը»։

Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորումն արդեն ապրում է իր կյանքով, և Ռուսաստանն ու ԱՄՆ-ն այստեղ էական դերակատարում չեն կարող ունենալ։ Այո՛, նախկինում ԵԱՀԿ Մինսկի համանախագահների համար կարևոր էր կազմակերպել երկխոսություն, կողմերին բերել բանակցային սեղանի շուրջ։ Այսօր փոխվել է հարաբերակցությունը։

«Հանձնելն արդեն պարտվողական մտածելակերպ է։ «Մեկ ազգ» կազմակերպությունների դաշինքն ընդհանրապես չի ընդունում ոչ մի զիջում, քանի որ դրանք մեր պատմական տարածքներն են»։

«Իհարկե, կան մարդիկ, այդ թվում և կառավարության ղեկավարը, ովքեր քաջատեղյակ են համաշխարհային և Հայաստանի տնտեսության միտումներին և շատ լավ պատկերացնում են, թե այս ընթացքում ինչ զարգացումներ եղան։ Սակայն ես ձեռնպահ կմնայի ասել, որ միայն միջազգային ճգնաժամն է Հայաստանի տնտեսական ձախողումների պատճառը»։

««Աղդամը մեր հայրենիքը չէ», կամ «ազատագրված տարածքները պետք է հանձնենք» ասողները 1988թ. չկային, նրանք չէին կարող լինել։ 1988թ. ամբողջ հայ ազգը, համայն հայությունը անվերապահ ոտքի կանգնեց՝ լուծելու մեկ խնդիր՝ միավորել Արցախը Հայաստանին»։

«Եթե մարդիկ փորձում են իրական բանակցային գործընթացը վերափոխել բաժակաճառի, ապա դա ինձ համար անընդունելի և ռադիկալ է։ Եթե մարդիկ փորձում են հանդես գալ պարտվողական դիրքերից՝ թե ամեն ինչ տանք, միայն թե ղարաբաղյան խնդիրը լուծվի, նույնչափ անընդունելի և ռադիկալ է ինձ համար նաև դա»։

«Ճգնաժամի ժամանակ անկումը բնական պրոցես է։ Նշանակություն չունի՝ քանի տոկոսով, դա բնական պրոցես է, որովհետև արտաքին ազդեցությունների հետ կապված խնդիր է»։

«Այս կառավարությունը հակաճգնաժամային ծրագիր չի էլ ունեցել։ ԱԺ-ն այդպիսի թուղթ չի հաստատել»։

«Մինչև այսօր ես չեմ տեսնում որևէ հիմք՝ ասելու, թե կառավարության հակաճգնաժամային քաղաքականությունը ինչ-որ արդյունք տվել է։ Այն դեպքում, երբ բոլոր հաշվարկները ցույց են տալիս, որ ճգնաժամը խորանալու է»։

«Այս բանակցությունների ամբողջ վտանգավոր դրույթն այն է, որ հայկական կողմը շարունակում է քննարկել անիրատեսական և Հայաստանի ու Արցախի շահերին հակասող սկզբունքներ և շարունակում է սակարկել ազատագրված տարածքների հարցը, որոնք «դե յուրե» պատկանում են Լեռնային Ղարաբաղին»։

Շատ բնական է, որ Ղարաբաղի հարցով բանակցի Ղարաբաղը։ Միայն մի դեպքում Ղարաբաղը կարող է չբանակցել՝ եթե Ադրբեջանն ընդունում է, որ Ղարաբաղը Հայաստան է։ Կարծում եմ, այդպիսի նախադեպ կար, սակայն Ալիև որդին 0–ից սկսեց, և մենք ևս պետք է վերադառնայինք 0 կետին, պետք է Ղարաբաղը շարունակեր բանակցել։