Բազմակարծությունը Փաշինյանի գլխում, որ ոմանց կարծիքով` շիզոֆրենիայի նշան է, հատկապես` երբ խոսքը վերաբերում է Արցախյան կարգավորմանը, որեւէ մեկի համար արդեն նորություն չէ։

Նիկոլն այժմ նվաստացնելով օգտագործում է և օգտագործելով նվաստացնում է Լևոն Տեր–Պետրոսյանին ու նրա թիմակիցներին։

Գուցե Հեյդարի որդի Իլհա՞մն է Դուշանբեի վերելակում ականջին շշնջացել այդ մասին, բայց չի մանրամասնել` Հեյդար Ալիևիչն ինչո՞ւ է հրաժարվել հիրավի «արքայական» այդ նվերից։

Ալիևը Սյունիքն ու Երևանն է պահանջում։ Սա՞ է պատրաստվում բավարարել Նիկոլը։

Նիկոլ Փաշինյանի «վկաները» նրան հաճախ համարում են մեր օրերի Հիսուս Քրիստոսը։ Նիկոլը համեստորեն չի հակառակվում։

Նիկոլի թշնամին իր լեզուն է։ Այդ լեզուն պատուհաս է դառնում թե՛ մեր երկրի, թե՛ անձամբ իր համար։

Փոխվարչապետ Տիգրան Ավինյանը ուշացումով փորձեց մեղմել «վերնատնեցիների» դեմ «քյառթու հակաքարոզչության» տպավորությունը, բայց գնացքն արդեն գնացել է։

Երբ դիլետանտիզմը, քիրվայական մտածելակերպը և պոպուլիզմը միախառնվում են, ստանում ենք․․․

Նիկոլի սրտի դատաիրավական համակարգից անաչառություն ակնկալելն առնվազն միամտություն է։

Ազատն անազատ է։ Նաև՝ չկողմնորոշված։ Այս վերջին գնահատականը նրան տվել է ոչ այլ ոք, քան․․․ Նիկոլ Փաշինյանը։

Երբ նա իր «Հայկական ժամանակ» թերթով զբաղված էր «մուտիլովկաներ» տարածելով ու աղքատությունը գրպանում հաղթահարելով, նրան պատկանող «Նիվա» մակնիշի մեքենան այրվեց։

«Թավշյա մեծ բոլոլայից» մի տարի, յոթ ամիս անց շատ հստակ ուրվագծվում է`ում և ինչի համար էր այսպես կոչված հեղափոխությունը:

Նիկոլի խորհրդարանում քաղաքական միտքն ու խոսքը գրեթե վերացել է։ «Վերնատանը» հիմնականում քաղաքական խոսք ու միտք էր հնչում։

Նիկոլի մոտ «սևանում» կամ «սպիտակում» են ըստ քաղաքական նպատակահարմարության։

Սանասարյանի ասածներին «լայվի» սիրահար Նիկոլը չի արձագանքել։ Մինչդեռ հնչել է շատ լուրջ մեղադրանք։

Եթե Մանուկյանը վատն էր ու «սև», ապա ինչո՞ւ ՀԽ նախագահի պաշտոնում նրան վերանշանակեց Նիկոլ Փաշինյանը՝ հայտարարելով, որ Մանուկյանը ընտրակեղծիքների զոհ է։ 

Այսպես էլ ապրում և աշխատում են` մանիպուլյացիայի ենթարկելով հասարակական կարծիքը, սևը` սպիտակ, սպիտակը` սև ներկայացնելով։

Հենց «Վերնատան» տանիքի ներքո խմորվող այս գործընթացը կարող է դառնալ «առարկայական» այն հենքը, որի վրա կարող է կյանքի կոչվել «կոնսենսուս՝ մինուս մեկ»-ի գաղափարը։