Փաշինյանը հիմա սարսափով է պարզել, թե ինչ բեջուռա կենդանիներ են իր հենարանը հանդիսացող անգրագետ պողոսները։

Եթե Թունյանն ու իր նմանները ժամանակին «չէ» ասեին Նիկոլի գըմփ-գըմփ-հու ընտրություններին, ո՛չ իրենք այսօր կհայտնվեին անհարմար վիճակում, ո՛չ Նիկոլին մերժած մեծամասնությունը։

Թիվ մեկ «Պողոսին» չարժե նախանձել: Ալիքի գագաթին հայտնվելուց հետո գահավիժելը սարսափելի ցավոտ է լինում:

Մինչեւ հիմա Սորոսն էր դրամաշնորհներ տալիս, հիմա կառավարությունն է սպոնսորություն անում սորոսական ծրագրերին:

Արա Պապյանի նմանները որսացել են, որ Ամուլսարի հարցը շահարկելով կարող են գալ իշխանության: Դրա համար էլ Ամուլսարի դարդն են լացում՝ կոկորդիլոսի արցունքներ թափելով:

Թունյանը, կամա թե ակամա, «փչացրել» է Նիկոլ Փաշինյանին և նրա կառավարման ձևը: «Փչացրել» է երկու «հոդվածով»:

Թավշյա կառավարությունը վաղ թե ուշ պատասխան է տալու իր հանցավոր անփութության կամ միտումնավոր անգործության համար։ Առնվազն միջազգային արբիտրաժային դատարանում։

Եթե Փաշինյանը լեգիտիմության խնդիր չզգար, ապա չէր վախենա սեփական խմբակցությունից, որը, ինչպես պարզվում է, ականապատված է եղել իր համար։

Կյանքը ցույց է տվել, որ ոմանց վրա մոգական ազդեցություն է թողնում «ջերմուկ» բառը:

Նիկոլ Փաշինյանը մեկ տարի առաջ ինքն իրեն մտցրեց փակուղի և հիմա քաղում է սեփական սխալ որոշումների պտուղները։

Ժամանակին Նիկոլ Ամենակարողը տեղի-անտեղի, ամբախ-զամբախ դուրս տվող իր «պոլիփեդերին» բարեկամաբար խորհուրդ էր տալիս` մտածե՛ք, հետո խոսեք...

Խնդրահարույց իրավիճակը ողջ «լայնքով, երկայնքով և խորությամբ» ուսումնասիրելուց հետո հասկացել է, որ ինքը սխալ էր, իր ընդդիմախոսները` ճիշտ։

Փաշինյանը գրեթե ամենուր և ամեն հարցում կրկնում է 1–ին նախագահին։ «Մարտի 1»–ի հարցով նա նույնիսկ դարձել է Տեր–Պետրոսյանի քաղաքական փաստաբանը։

Փաշինյանը երեկ 1 ժամից ավելի ապացուցում էր, որ Նիկոլի նմանները վնասակար են մեր պետության համար, անհիմն քննադատողներ են և ուղղորդվում են ոչ ազնիվ նպատակներով։

Սա այն դեպքերից է, որոնց մասին ասում են` կո՛ւժ, քեզ ասեմ, կուլա՛, դու լսի։ «Սխալն ուղղելու ճամփան միշտ կա, կարեւորը՝ հայրենիքի ու նրա ժողովրդի նկատմամբ սերն անսպառ է»...

Փաշինյանի համար Ամուլսարը պարտված խաղ է ցանկացած որոշման պարագայում։ «Ժողովրդի» վարչապետի համար քաղաքական պարտությունը երաշխավորված է։

Թանկյանը հեղափոխության օրերին եկավ այստեղ, շոու ցույց տվեց, սելֆիներ ունեցավ, ծիկ արեց, պոպուլիստական «մուտիտներ» կազմակերպեց, սուտ խոստում տվեց, թե բա՝ տուն առնեմ, որպեսզի Հայաստանում երկար ժամանակ անցկացնեմ, և ծլկեց։

«Աստվածավախ» և «Վազգեն Սարգսյանի եղբայր» աշխատելը Արամին հնարավորություն են տվել միշտ անել իր հիմնական գործը՝ հաճախորդությունը։