Ցավալին այն է, որ Հայաստանի ու Ղարաբաղի շահերի պաշտպանությունը վստահված է ներկայիս քյաբաբային վերնախավին: Այ սա՛ է վտանգավոր ու վախենալու, ոչ թե Ալիևի նկրտումները:

Բայց չէ՞ որ խոստացվել էր հայրենիքը կրկեսի չվերածել:

Իշխանությունները հաղթել են հանրությանը և շահել ընտրությունները, բայց տանուլ են տալիս պետությունը: Ալիևը Երևանը գրավելու մասին իր հայտարարությամբ ցույց է տալիս, թե ինչ վիճակ է մեզ մոտ:

Նա նստել է Նիկոլայի օրոք, Կերենսկու օրոք, ՆԷՊ-ի ժամանակ ... Հիմա էլ, թերևս, կնստի: Դե գոնե այնքան, ինչքան 96-ից հետո նստեց: Առողջական խնդիրների «ատմազկան» միշտ էլ կա ու կա:

Հայաստանը վտանգված է նախևառաջ ներսից: Ոչ համարժեք վերնախավն ու շարունակական արտագաղթն են պատճառը, որ Ալիևը հոխորտում է:

Ալիևի հոխորտանքից վախենալ պետք չէ, բայց հաշվի չառնել այդ հոխորտանքն ու մեր երկրի ներսում փոփոխությունների չհասնել քաղաքական անմեղսունակություն կլինի:

Հոդված 1․ ՀՀ նախագահը պետության գլուխն է: Եթե նա գլուխը կորցնի կամ լուրջ ընդունի իր «գլխությունը», ապա տե՛ս հաջորդ հոդվածները:

ՀՀԿ-ն կոճակների քանակով կարող էր Ընտրական նոր օրենսգիրքն անցկացնել, բայց Բ26-ին արտաքին փաթեթավորում և լեգիտիմության շղարշ էր պետք:

Իրականում բերեցին ոչ թե Կարապետյանին, այլ հեռացրեցին Հովիկ Աբրահամյանին, և ոչ թե վերևից բարեփոխում էին նախապատրաստում, այլ՝ 10.000-դրամանոց ընտրություն, որի անունը դրել էին «ռեյտինգային»:

Գործ ունենք «հեռախոսային արդարադատության» և քաղաքական ենթատեքստով որոշումների հետ:

«Ելք»-ի նախորդ հավաքից հետո հեղուկ վառելիքը 30 դրամով թանկացավ: Բենզինը 420-ից դարձավ 450 դրամ: Հիմա տեսնես ի՞նչ է սպասվում:

Հայաստանյան իշխանությունների ուղեղը, պատկերավոր ասած, հազարի վրա է «աբառոտ» տալիս: Իհարկե, երբ գործը վերաբերում է փող հավաքելուն:

Ալիևն ազատում է իրեն մինչև հոկտեմբեր սպասելու անհրաժեշտությունից և փորձում արագացնել ներքին հարցերի լուծումը՝ արտաքինով զբաղվելու համար:

Կարեն Կարապետյանն ընտրությունների ժամանակ դարձել էր ՀՀԿ-ի քարոզչադեմքը, որի ժպտացող պատկերի ներքո «ռեյտինգային ջիգիթները» անողոքաբար փող էին բաժանում տեղերում ու «խփում» անհրաժեշտ տոկոսները:

Պետք է խմբագրվեն ու վերատպվեն 1988-ից հետո լույս տեսած բոլոր թերթերը, նորից նկարահանվեն բոլոր հեռուստահաղորդումներն ու լուրերի ռեպորտաժները: Նոր լույսի ներքո պետք է հրամցվի և՛ հնագույն, և՛ նորագույն պատմությունը:

Նա, ով հավակնում է ամբողջական իշխանության, լուռ է, իսկ նա, ով ունենալու է շատ խորհրդանշական իշխանություն, քարոզ է տանում:

ՀՀ նախագահի թեկնածու Արմեն Սարգսյանի ամբողջ կամ գրեթե ամբողջ քարոզարշավը կառուցված է Վազգեն Սարգսյանի հետ իր հարաբերությունների պատմության վրա:

Պետության գլուխը խորհրդարանական կոչված համակարգում կարող է և պետք է վերկուսակցական լինի, բայց ոչ ապաքաղաքական: