Եթե որոշվեր, որ, ասենք, «Կալիգուլայի ձին» կամ որևէ պաշտոնյայի թանկարժեք ավտոմեքենան է ստանձնելու ԱԺ-ի այս կամ այն պաշտոնը, ապա հենց այդպես էլ կլիներ: Սա՛ է ներկայիս քաղաքական իրավիճակի առանձնահատկությունը:

Կարևորը հաջողացրին «կայուն, սահուն ու անցնցում» իրենց ուզած խամաճիկային խորհրդարանը ձևավորել:

Իշխանության, պալատի հանդեպ մեր մտավորականության զգալի մասի հնազանդությունը, խոնարհ պահվածքը, քծնանքն ու ստրկամտությունը ազգային անբուժելի հիվանդություն են:

Երևանցիների պասիվության ու անտարբերության պատճառը պետք է փնտրել ապրիլի 2-ի խորհրդարանական ընտրություններն անպատկառորեն կեղծելու իշխանութան գործելաոճի մեջ:

Հակակոռուպցիոն մարմինների ու հանձնաժողովների թիվը որքան ավելացավ, այնքան երկրում ավելի արմատացավ ու խորացավ անպատժելիության, անարդարության, ամենաթողության մթնոլորտը:

Մենք անցանք «Առա՛ք Հայաստան»-ով, «Հավատանք, որ փոխենք»-ի մտայնությամբ շարունակեցինք մեր «հաղթական երթը», այնուհետ՝ ընթացանք «Ապահով Հայաստանի» միջով ու հասանք «Անվտանգություն և առաջընթաց»-ին:

Գարշելի է այս ամենը: Հաղթանակը այսկերպ են մսխում:

Իշխանությունը և «արքունիքին» կից հատվածն ինքն իր համար քեֆ է անում ու տոնում, իսկ ժողովուրդն այդ ամենից իրեն պահում է մեծ հեռավորության վրա:

Փորը քթին հասած «էլիտան» կոնյակ ու շամպայն էր խմում ու ֆսսալով հարցազրույցներ տալիս. ոչինչ չեն ասում, բառերի շարան է ու ռազմահայրենասիրական «բըխկոց»:

Միգրացիոն պետական ծառայության պետ Գագիկ Եգանյանը, զարմանալիորեն, «աչքաչափով» է ներկայացնում արտագաղթի ծավալները:

Եվ այս կազմով համալրված ԱԺ-ն պետք է կարողանա դիմագրավել երկրի առջև ծառացած մարտահրավերների՞ն:

Ապշեցուցիչն այն է, որ Տարոն Մարգարյանն է մանդատից հրաժարվել: Սա նշանակում է, որ նրա կուսակցության ղեկավարն իրեն արդեն «հաղթեցրել» է Երևանի ավագանու ընտրություններում:

2018-ին լրանում է Ղարաբաղյան շարժման 30-ամյակը: Սակայն մենք, զարմանալիորեն, հայտնվել ենք «ՀՀԿ-ի սովետի» մեջ (դարձ ի շրջանս յուր):

Հայրենիքը կրկեսի եք վերածել ու կարծում եք, թե ամենուր այդպե՞ս է:

ՀՀԿ ղեկավարը «ռեյտինգային» ընտրակարգով վարձկանների հասարակություն ու վարձկանների թիմ ձևավորեց:

Մեղսակից են դարձնում նաև ՀՅԴ-ին: ՀՅԴ-ն էլ դեմ չէ:

Ուրախ չէ անգամ Սերժ Սարգսյանը, քանի որ զգում է, որ 2018-ին՝ իր նախագահական լիազորությունների ավարտին, ինքը կախված է լինելու այսօր իրեն հպատակվող «ռեյտինգայիններից»:

Քանի դեռ Սերժ Սարգսյանը նստած է Բաղրամյան 26-ում, Հայաստանում ընդհանրապես, Երևանում՝ մասնավորապես, ոչինչ էլ չի փոխվելու: