Կարևորն այն է, որ «արմատական բարեփոխումների» պատրանք ստեղծեն Էս մարզից տանեն էն մարզը, էն մյուս մարզից բերեն կողքի մարզը և այդպես շարունակ:

Հայաստանում փոփոխությունների ձգտում են բոլորը, այդ թվում՝ Սերժ Սարգսյանը: Հարցն այն է, թե ամեն մեկն ինչպիսի փոփոխություններ է պատկերացնում:

Մնում է ժողովուրդը ախտահարող նյութերը ձեռքն առնի և քվեարկությամբ իր տուն-երկրի տարթակալած կեղտը մաքրի:

Իրոք որ՝ հայը հիշողություն չունի: Նրանը դեպրեսիան է, «Ահա և վերջ» լսելը, հանձնման «արարողությանը» հետևելն ու հոնգուր-հոնգուր լաց լինելը: Մի պահ չեն սթափվում էլի, որ ասեն՝ ահա և վե՛րջ՝ Սերժ Սարգսյանին:

Ոչ ընդհատակյա գործիչն է ընդհատակում, ոչ Վովան է տերտեր, ոչ տերտերն է Վովա, ոչ շպիոնն է Օնո, ոչ էլ Օնոն՝ շպիոն, «զոհված ազատամարտիկն» էլ դեռ ողջ է: Գողականը միլիցա է, իսկ միլիցան՝ գողական: Ու բոլորը միասին հիշեցնում են Անորսալի Ջոյին:

Սերժ Սարգսյանն իրեն ադեկվատ չի պահում: Իսկ դա նշանակում է, որ նոր ցնցումներն առջևում են:

Ժողովո՜ւրդ, տեսեք, որ ես արմատական փոփոխություններ եմ սկսել...

Մեծ հիմարություն է Պուտինի կամ Օբամայի հրաժարականը պահանջելն այն դեպքում, երբ Երևանում են հարցերը որոշվում, երբ ՀՀ քաղաքացին է որոշում կայացնողը, և երբ կա տեղական նշանակության անձ, ով հեռացման է ենթակա:

Զարմանալի է, որ «Սասնա ծռեր» խմբի անդամները մինչ զենքը վայր դնելը հավատացել են Սերժ Սարգսյանի խոստմանը։

Միլսը չայցելեց աչքը կորցրած պատանուն և չհայտարարեց, որ խաղաղ ցուցարարներին ջարդելն ու դեռահասների աչքը հանելը լավ բան չեն: Հակառակ դեպքում Սերժ Սարգսյանն իր ելույթում անպայման ներողություն կխնդրեր։

ՀՀ քաղաքացիները վաղուց գիտեն, որ Սերժ Սարգսյանի խոսքն իր իսկ համար արժեք չի ներկայացնում։

Սփյուռքահայությանը կարող է հանդուրժել միայն այն դեպքում, երբ փող է ուղարկում հայրենիք:

Սարգսյանը մտածում է բացառապես իր աթոռի մասին ու, հանուն այդ աթոռի, պատրաստ է զոհաբերել ամեն ինչ ու ամենքին: Դա այդպես է եղել երեկ, այդպես է այսօր, այդպես է լինելու վաղը:

Զոհաբերության պատրաստ մարդն այդ մասին չի հայտարարում: Սուսուփուս պաշտոնին հրաժեշտ է տալիս, ինչի հիմքերը լիուլի եղել են նրա «ողջ գիտակցական կյանքի» ընթացքում: Հիմա՝ առավել ևս:

Սարգսյանն այս վիճակը փոխող չէ։ Եթե փոխի էլ, ապա միայն դեպի վատը։ Նման շռայլություն հայ ժողովուրդը չի կարող իրեն թույլ տալ։

Անկայունության ու լարվածության աղբյուրը Բ26-ում է:

Երբ մայր բուհի կառավարման խորհրդի նախագահը Սերժ Սարգսյանն է, այնտեղ Մարատի նման դասախոսները սպիտակ ագռավ կարող են լինել:

Երևանը Բեյրութի չվերածելու կողմնակիցներն Աշխաբադի մասին լռում են, մինչդեռ խնդիրն Աշխաբադի մեջ է, այլ ոչ թե Բեյրութի: Բեյրութը հետևանք է: