Ուշագրավն այն, է որ «ռազմահայրենասիրական» հռետորաբանությանը զուգահեռ՝ շարմազանովների շուրթերով տարածքները հանձնելու քարոզ է սկսվել:

Հայաթափության չդադարող «գործընթացը» զրոյական նշանակություն ունի գործող իշխանության համար։

Պետք է փորձենք բանակցային սեղան վերադարձնել Հայաստանին:

Պետական գանձարանը դատարկ է, դրսից հերթական վարկ բերելը դարձել է խնդրահարույց, և դա է պատճառը, որ այս տարվա երկրորդ կիսամյակից Կառավարությունը ներքին կարգով գնում է բյուջեի սեկվեստորի:

Գռեհիկ և նողկալի սերիալներով թող ժողովուրդը յոլա գնա ու «հոգևոր» սնունդ ստանա:

Պաշտոնական Երևանը չի խոսում ինքնորոշման իրավունքի իրացման միջոցով ԼՂՀ անկախության ճանաչման մասին: Իսկ դա նշանակում է, որ կարող է գործել նաև Ալիևի տարբերակը:

Հնարավոր պատերազմը սրանց համար զրոյական նշանակություն ունի: Կլինի էլ, կավարտվի էլ: Դարձյալ զոհեր կունենանք ու տարածքային կորուստներ: Այս ամենը էական չէ: Գլխավորը 2017-ի «քաղաքական բազարն» է ու մանդատների «առևտուրը»:

Եթե Հայաստանն այսօր պատրաստ չէ պատերազմի և, միևնույն ժամանակ, ուզում է հակամարտությանը լուծում տալ, ապա ակնհայտ է, որ գործ ենք ունենալու ոչ թե փոխզիջման, այլ զիջման հետ, ինչը հղի է խիստ վտանգավոր հետևանքներով։

Ալիևը զինվում է, իսկ ահա Սերժ Սարգսյանը սոցհարցումներ է անցկացնում Ղարաբաղում:

Այստեղ ո՞րն է Հայաստանին սատարելը, իսկ Ադրբեջանին «հարվածելը»:

Միայն ոզնիներն ու անմեղսունակները չգիտեն, որ 2008-ի մարտի 1-ի միակ շահառուն Սերժ Սարգսյանն է: Չլիներ մարտի 1-ի սպանդը, Սերժ Սարգսյանը կլիներ ամենուրեք, բայց ոչ Բաղրամյան 26-ում:

Եթե նա չորսօրյա պատերազմից հետո մինչ օրս դեռ բանակը վերազինելու, արդիական զինատեսակներով ապահովելու ուղղությամբ որեւէ քայլ չի կատարել, ապա ...

Սոցհարցումը հուշում է, որ Սարգսյանը փորձում է հասկանալ, թե ինչ կլինի իր իշխանության հետ այն դեպքում, երբ ինքը գնա հակամարտության կարգավորման կազանյան տարբերակով:

Սահմանադրության փոխարեն Սերժ Սարգսյանը կիրառել է սեփական «տառերը» /խաղի կանոնները/:

Պարզ է, որ Սերժ Սարգսյանը ձգտելու է կառչած մնալ աթոռից: Պարզ է նաև, որ հազար ու մի «ֆեյք» կուսակցություններ են խաղի մեջ մտցվելու, որպեսզի սպասարկեն ՀՀԿ ղեկավարի շահերը, բայց գլխավոր որոշողը ՀՀ քաղաքացին է:

Քաղաքացիական գիտակցությունը պետպատվերով չի բարձրացվում:

Սերժ Սարգսյանի նախագահության տարիները կորցրած հնարավորությունների տարիներ են: Հայաստանի տիպի պետությունների համար, ի դեպ, կորցրած հնարավորությունները հավասարարժեք են իրականացված սխալ քայլերին:

Եթե երկիրը դատարկվում է՝ կենսաբանական անվտանգությունս ո՞րն է: