ՀՀԿ ղեկավարի համար կարևորն այն է, որ ինքը մնա իշխանության ու համեստորեն թալանի: Ու այդ պայմաններում թող հանրությունը մտածի, որ ինքը թույլ է և ոչինչ չի որոշում:

Օգտագործվող մականունավորներից ու անտառաճանաչներից շատ ավելի վտանգավոր են, այսպես կոչված, գրագետները: քաղաքական սերնդափոխությունն առաջին հերթին սրանց պետք է դուրս նետի պետական կառավարման համակարգից:

Միայն իշխանափոխությունը մեզ կարող է փրկել ապրիլյան կորուստներից շատ ավելի մեծ կորուստներ ունենալու հեռանկարից։

Պետք է գլխից բռնել:

Առաջիկայում պետք է ամբողջ Հայաստանն առաջնորդվի Գյումրիի տարբերակով: Դրա արդյունքում Սերժ Սարգսյանն այլևս ոչ մի անելիք չի ունենա քաղաքականության մեջ:

Սարգսյանն առանձնահատուկ սեր է տածում օտար լրատվամիջոցների հանդեպ: Սեփական ժողովրդի հետ խոսելու փոխարեն նա միշտ գերադասում է «սիրտը բացել» օտարերկրյա լրատվամիջոցների առաջ:

Ալիևը բացում է փակագծերը և լուռ մնալու հնարավորություն չի տալիս ՀՀԿ ղեկավարին:

Սերժ Սարգսյանը հասկանում է, որ բացի քիրվայական գաղափարախոսության կրող Լևոն Տեր-Պետրոսյանի աջակցությունից՝ այլ սուբյեկտների աջակցություն չունի հակամարտությունը փուլային տարբերակով լուծելու հարցում:

Ո՛չ Քիմն իր հանրահայտ հետույքով, ո՛չ SOAD–ն իր ռոքով, ոչ էլ Հռոմի պապն իր աղոթքով մեր խնդիրները չեն լուծելու: Նրանք առավելագույնը կարող են ոգևորել: Մնացածը մենք պետք է անենք:

Մարդիկ Պապի խոսքից ոչինչ չէին հասկանում (թարգմանություն չկար) եւ իրենց համար նկարվում եւ զբոսնում էին: Միայն մի պահ ակտիվորեն արձագանքեցին Պապի ելույթին եւ ծափահարեցին, երբ նա արտաբերեց «Ղարաբաղ» բառը:

Եթե տարիներ շարունակ թուլացել ես և ձախողել պետականաշինությունը, ապա ինքնաբերաբար դառնում ես «Ղարաբաղ ծախող»: Ծախելը հո պոզով ու պոչով չի՞ լինում:

Ծավալուն փաստաթղթի միայն առաձին հատվածը բավական էր, որ հայ հանրությունը գոնե փոքր-ինչ զգաստանար: Բայց դե, արդեն «ուշ» է...

Սարգսյանը կողմ է տարածքները հանձնելուն և Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցն անորոշ ապագային թողնելուն:

Սերժ Սարգսյանն այն ժամանակ միացավ փուլայինին դեմ արտահայտվողներին: Հիմա նա ուզում է «տակից» առաջ տանել նույն այդ փուլային տարբերակը, բայց անունը դնել փաթեթային:

Սոցիալական պայթյունավտանգ իրավիճակում ուղղակի ցինիզմի անօրինակ դրսեւորում է այն, որ Կառավարությունը որոշում է կայացնում հարկային արտոնություններ տալ «Լիսկա եղբայրներ» ընկերությանը:

Սերժ Սարգսյանը ոչ թե դավաճան է ու Ղարաբաղը «ծախող», այլ անարդյունավետ ու ապաշնորհ ղեկավար։

Երբ դու փորձում ես սեփական ժողովրդից գաղտնի պահել նրան հուզող ամենակարեւոր խնդրի հետ կապված զարգացումները, քո փոխարեն այն մի վայրկյանում բացահայտում է թշնամին:

Այս անգամ, ի տարբերություն 1998–ի, դիմադրությունը պետք է լինի ոչ միայն Ղարաբաղից, որն այն ժամանակ «ոչ» ասաց փուլային լուծման տարբերակին, այլ նաև Հայաստանը պետք է դառնա դիմադրության կենտրոն։