Նոր Ընտրական օրենսգիրքը հիբրիդային է և հիմնված «քցելու» հայեցակարգի վրա։ Սերժ Սարգսյանը հանրությունից ակնկալիք չունի։ Վերջինս էլ՝ Սերժ Սարգսյանից։

«1in.am»–ի «նայող» Արման Բաբաջանյանն այնքան ոգևորվեց «երիտդեմքերով», որ շողշողուն համարեց Բաղրամյան փողոցում «սիկտիրի» արժանացած Արմեն Աշոտյանի դեմքը՝ հիացական գնահատականներ տալով Սերժ Սարգսյանին։

Սերժ Սարգսյանն իր գործելակերպով հետեւողականորեն ապացուցում է, որ քաղաքականությունը անբարոյականություն է: Նրանք, ովքեր զբաղվում են քաղաքականությամբ, բոլորն անբարոյական են: Նորմալ երկրներում, իհարկե, այդպես չէ։

Սերժ Սարգսյանի ու Խաչատուր Սուքիասյանի մասնակցությամբ ֆոտոսեսիան առանձնանում է մյուսներից, քանզի նրանց արանքում արյուն կա՝ 2008–ի մարտի 1–ին թափված տասը մարդու արյուն։

«Լայթս» ընդդիմադիրները, որոնց այլ կերպ կարելի է «կառուցողականներ» ու «պահանջատերեր» կոչել, ամենանողկալին են, և հանրությունը հատկապես սրանցից պետք է զգուշանա:

Սերժ Սարգսյանը ճիշտ կանի սրան տանի իր մոտ ու ճաշարանի շեֆ-խոհարար նշանակի:

1940-50-ականներին էլ բոլոր քաղաքները, գյուղերը, կոլխոզներն ու սովխոզներն «ընդդիմադիր չէին, շատ լավն» էին…Ըստ Մացակ Պապյանի…. Հիմա էլ՝ ըստ ՀՅԴ-ականի:

«Բարեփոխումների» շրջանակներում առաջ քաշված «երիտասարդ» և «արհեստավարժ» կադրերը ոչ մի պետական ու հանրային առաքելություն չունեն, ինչպես որ «Վերջի բոլշևիկը» չունի։

Հովհաննես Հովսեփյանը շատ դրական ազդեցություն է ունենալու բյուջետային մուտքերի վրա, քանզի տիրապետում է այնպիսի «ֆինտերի», որոնք կարող են նպաստել պետական գանձարանի բարգավաճմանը, ծլարձակմանը և բազմացմանը:

Ամեն տարի նախագահականը «Փուչիկ Կարենի» հիմնադրամին է հատկացնում 500 միլիոն դրամ: Մինչդեռ այդ գումարներով կարելի էր աստիճանաբար լուծել անօթեւաններին բնակարանով ապահովելու խնդիրը:

Թրքաբոլշևիկներն ազգություն ու հայրենիք չունեն։ Էրդողանի հետ քեֆ կանեն, Ալիևի հետ էլ՝ քիրվայություն։

«Անկախ» լրատվամիջոցներն էքստազի մեջ են հայտնվել Սերժ Սարգսյանի «փետրվարյան թեզիսներից»։

Չի բացառվում, որ մի օր մարտի 1–ի զոհ հռչակված Սերժ Սարգսյանը հայ ժողովրդին համարի հանցագործ՝ ընտրությունների ժամանակ իրեն ձայն չտալու համար։

Իշխանությունը, ըստ հարմարության, դզել-փչել է ընտրական գործընթացի կազմակերպումը, ազնիվ, արդար, թափանցիկ ընտրությունների անցկացումը երաշխավորող «սուրբ գիրքը»:

Ինչ ասես՝ լսել էինք, բայց որ Սերժ Սարգսյանը մարտի 1–ի զոհն է, միայն Արամի պես հաճախորդի մտքով կանցներ։

Եվ երկար կշարունակվի այս խաղը պետության ու պետական կառույցների հետ, քանի դեռ թույլ ենք տալիս մեկ մարդու «Գյադե՛ք, է՛ս կողմ, գյադե՛ք, է՛ն կողմ» խաղալ։

Արամ Սարգսյանը Սերժ Սարգսյանին, ով մարտի 1-ի թիվ մեկ շահառուն է, ներկայացրել է որպես ... զոհ, իսկ մարտի 1-ը՝ Սերժ Սարգսյանի թիկունքում կազմակերպված բանսարկություն և դավադրություն:

Տականքների ժամանակներ են եկել, ու պետք է փոխել այդ ժամանակները՝ երկաթե ավելով սրբելով հասարակական, քաղաքական ու լրատվական դաշտը մարտի 1–ի բերած կեղտից։