Տպավորությունն այնպիսին է, որ կա ինչ–որ պարբերաշրջան, և ամեն անգամ այդ պարբերաշրջանի սկզբում կամ վերջում պետք է, պատկերավոր ասած, կկուն կանչի, այն է՝ Ուորլիքը պետք է խոսի «օկուպացված տարածքների վերադարձից»:

Արժանապատվության ոչ մի նշույլ այլեւս չի մնացել ՀՅԴ վերնախավի շրջանում:

Հայաստանին բացասական զարգացումներից կարող է հեռու պահել միայն պատահականությունը, կամ էլ՝ մեր հանրության գիտակցված ընտրությունը՝ գնալ քաղաքական փոփոխությունների և ձևավորել քաղաքական նոր վերնախավ։

«Սրբագրելով» ու «խմբագրելով» քիրվայական հռետորաբանությունը՝ փորձ է արվում ներկայանալ նոր իմիջով։

Մարդը ապառնի ժամանակով 7 տարի խոսում է ու հիմա էլ նույնը խոստանում է սահմանադրական «բարեփոխումների կենսագործման» շրջանակներում:

Չեմ հասկանում՝ էդ պալատը բանսարկուների ու մուտիլովշիկների արտադրամա՞ս է, թե՞ պետական ինստիտուտ:

ՀՀԿ ղեկավարի ոճն է՝ «երկխոսացնել» և զուգահեռաբար «փչացնել»։ Այնպես որ, ՀՅԴ–ում պետք է համակերպվեն այդ փաստի հետ. ինչո՞վ են Արտաշես Գեղամյանից լավը։

Հայաստանի շուրջ լարվածությունն աճում է, իսկ Սերժ Սարգսյանին ու նրա թիմին պաշտոնները, փողերն ու վերարտադրվելն են հետաքրքրում։

Եթե հանրությունն իր քաղաքական ներկայացուցիչն ունենա, և տեղի ունենա լայն քաղաքական համախմբում, ապա կարելի է ջարդել «տոկոս խփող» մեքենան։

Ալիևն ամեն ինչ անում է, որպեսզի Ադրբեջանը դառնա իրանական գազի տարանցիկ գոտի, իսկ Սարգսյանն ամեն ինչ անում է, որպեսզի ՀՅԴ–ն դարձնի իր ապագա ծրագրերի իրագործման «տարանցիկ գոտի»։

Մեր կարծիքով իրապես տեղի ունեցած «պատմական պահն» արդեն անցել է, երբ Բաղրամյան պողոտայում Աշոտյանին մի 20 րոպե «ս» էին անում:

Կրեմլը Սարգսյանին վերահսկելու խնդիր չունի, քանզի նա ինքնավերահսկման սկզբունքով է շփվում ռուսական վերնախավի հետ։

Հայաստանի կռիվը չէ սա, և մենք մեր շահերը պետք է պաշտպանենք, բայց ունենալով այսպիսի գավառամիտ ու սեփական գրպանից այն կողմ չտեսնող իշխանություն՝ կարելի է ասել, որ ՀՀ–ն անպատրաստ է։

Այն բանից հետո, ինչ արեց Սերժ Սարգսյանը ՀՅԴ–ի հետ, պարտավոր է «ամուսնանալ» ու պաշտոն տալ։

Ա. Պետրոսյանը, ի տարբերություն իր հին ընկերների, չքննադատեց «Ֆուտբոլային» դիվանագիտությունը։ Նա համարում էր, որ ՀՀԿ ղեկավարն ամեն ինչ ճիշտ է անում։

Հայաստանում զբաղված են պորտֆելները բաժանելու պանիկովսկիական խնդրով։ Սերժսարգսյանական թիմը փող է հավաքում, իսկ նրանց «շավկաները» ներկայացնում են ՀՀԿ ղեկավարի մտածողությունը։

Թուրքիան Վատիկան է ուղարկել նախորդ տարվա ապրիլին հետ կանչված իր դեսպանին:

Բաղրամյան փողոցի «հերոս» Արմեն Աշոտյանն իր հաղորդման հյուր է կանչում հին ու նոր կուսակցական դեմքերի ու նրանց հարցնում, թե արդյոք իշխանության դուդուկի տակ հաճախակի պարելով՝ իրենք չե՞ն վախենում հաճախորդ կոչվելուց։