Վահանը նեոբոլշևիկ է և «աբիժնիկ»։ Նա ժելեոտած մազերովների սերնդից է, ովքեր անհայրենիք են, և ծախվում են՝ ում պատահի՝ վերջում հասնելով Բաքու։

Գարեգին Նժդեհ. «Հայ ստամտավորականը երեկ պարտվողական էր, այսօր նաև՝ երկչոտության քարոզիչ: Նրա համար հերոսը արկածախնդիր է, իդեալիստը` տխմար, վախկոտը` խոհեմ, սրիկան` գործի մարդ»։

Շատ խորհրդանշական էր, որ երեկ համարյա միաժամանակ տեղի էին ունենում ազատամարտիկ Սմբատ Հակոբյանի ծեծն ու հակաիշխանական բոլոր փողոցային միջոցառումների ժամանակ «դոշ» տվող ոստիկան Վալերի Օսիպյանի պարգևատրումը։

Վահանը լրիվ «քաղաքացիական պայքարիստի» դերում էր հայտնվել Բաքվում։ Այն դերում, որը տարիներ շարունակ ողջունվում է «Գեբելսյան» քարոզչամեքենայի կողմից։

Հիմա Գյուլին քծնելը նորաձև չէ, քանզի «նախաձեռնողականությունը» խայտառակ ձևով տապալվել է։ Համ էլ՝ հիմա ուրիշ «ֆուտբոլ» են խաղում հայ ժողովրդի գլխին։

ՀՀԿ–ն հիմա իշխանություն չէ։ ՀՀԿ–ն իշխանության մաս էր կազմում ու գերիշխող ուժ հանդիսանում Վազգեն Սարգսյանի և Անդրանիկ Մարգարյանի կենդանության օրոք։

Ուշագրավ է, որ և՛ Տիգրան Խզմալյանը, և՛ Վահան Մարտիրոսյանն, այսպես կոչված, քաղաքացիական դաշտն են ներկայացնում։ Իսկ այդ դաշտը, ինչպես հայտնի է, վայելում է իշխանության վերին օղակի ու «Գեբելսյան» քարոզչամեքենայի հովանավորությունը։

Այս նողկալի` կեղծիքի, ստի ու երեսպաշտության մթնոլորտում կարող են ի հայտ գալ միայն կեղծ հերոսներ եւ իրական դավաճաններ:

Ալիևն օգտվել է Սերժի ստեղծած ծախու մթնոլորտից ու քարոզչական դիվերսիաներ է իրականացնում։ Սկզբում Տիգրան Խզմալյանը Երևանում հանդես եկավ, հիմա էլ Վահան Մարտիրոսյանն է Բաքվից կրակում։

Նայե՛ք Բ26 այցելածների «ընդդիմադիր» և «անկախ» դեմքերին։ Դրանցից քանի՞սը կհրաժարվեին Ալիևի հետ ձեռքսեղմումից և վահանմարտիրոսյանություն անելուց ...

Հավանական աղետին մենք ընդառաջ ենք գնում միայն նրա համար, որ «Վերջի բոլշևիկը» ցմահ իշխի:

Ինչպե՞ս չգաղջանա մթնոլորտը, երբ ստեղծվել են «դհոլներին» պաշտպանող «քաղաքացիական» խմբեր, որոնց դերը քաղաքական պուտանկեքին արդարացնելն ու սկզբունքներ ունեցող մարդկանց մարգինալ համարելն է։

Սերժ Սարգսյանը վախենում է հաջորդ նախագահից՝ ով էլ որ նա լինի։

Թերևս ժամանակն է, որ ՀՀԿ ղեկավարությունը մարտի նետի իր «Մատյան» գնդի առաջամարտիկներին՝ ՀՀԿ տատիին ու ճամբարափոխ եղած ՀՀԿ Գևորիկին։

Սկզբունքային ու արևմտամետ ներկայացող կարենբեքարյանները ոչնչով չեն տարբերվում մանդատի համար ուշքները գնացող շմայսներից ու մանվելներից։ Ավելի ճիշտ՝ տարբերվում են. վերջիններս գոնե ձևեր չեն թափում։

ՀՀԿ–ականները նախապատրաստվում են «հորդոր-խնդրանք-աղաչանք-պաղատանքի» բեմադրությանը:

Փետրվարյան հայտնի իրադարձությունները ցույց տվեցին, որ դմբոյությամբ հեռու չես գնա։ Այդ ամենը դաս չեղավ մյուսների համար։ Այնպես որ, դմբոյությունը դառնում է քաղաքական կատեգորիա։

Սերժ Սարգսյանին մոտիկից տեսած, ձեռքով բարևած և այդ ամենի արդյունքում խիստ ոգևորված «արևմտամետ» Արարատ Զուրաբյանը կողմ է արտահայտվում սահմանադրական փոփոխություններին։