«Ժելեոտածները» հանրությանը փորձում են հրամցնել, թե, իբր, լիսկաներին պետք է փոխարինել տիգրանսարգսյաններով, ու դա համարել հաղթանակ։ Բայց սա կեղծ երկընտրանք է։

Սակագինը շոշափում է ՀՀ յուրաքանչյուր քաղաքացու շահը, և ուրեմն, սակագնի փոփոխության դեմ պայքարի սեփականաշնորհման ու չքաղաքականացման փորձն էժանագին վարքագծի դրսևորում է, որի վերջը կարող է լինել «Տարո՛ն ջան, գեղեցի՛կ չէ» տիպի շոու։

Օֆշորի Տիկոն բարոյական (!!!) վնասի փոխհատուցման նպատակով դատի է տվել Փայլակ Հայրապետյանին ու նրանից պահանջում է 1 միլիոն դրամ (ինչպես Տիգրանի շեֆը կասեր՝ մի քանի զրո ավել է գին «կրակում»)։

Հայաստանյան պաշտոնյաներին դուր է եկել հայտնի գրող Տուրգենևի «Հայրեր և որդիներ» վեպը։ Ինչ–որ տեղ լսել են այդ գրքի վերնագիրն ու անցել գործի՝ չխորանալով բովանդակության մեջ։

Եթե Լիսկան վերանշանակվեց մարզպետ, ապա Տիգրանը Լիսկայից ինչո՞վ է պակաս։ Հատկապես որ երկուսն էլ կարծում են, որ իրենք «աստծո պահած մարդիկ» են։

Միգուցե Լիսկան չի՞ հասկացել, թե ինչու է իր վրա շատ ավելի էժան նստում տան բակում գործած սպանությունը, իսկ հիմա «ընդամենը» ծեծկռտուքի համար ուզում են ավելի շատ «կթել»։ Չի հասկացել ու սկսել է անկանոն կրակել սեփական մեքենայի վրա։

Մենք, գլխապատառ նետվելով դեպի Մոսկվա և քծնանքային քաղաքականություն վարելով, կորցրել ենք մանևրի հնարավորությունը, քանզի չունենք դաշնակիցներ ոչ Արևմուտքում, ոչ էլ Հյուսիսում։

Մնում է, որ Երևանի փողոցներում կանգնող մարմնավաճառները բարոյական վնասի փոխհատուցում պահանջեն երևանցիներից՝ իրենց պուտանկա անվանելու համար։

Էլեկտրաէներգիայի սակագնի փոփոխությունը դարձել է սահմանադրական փոփոխությունների միջոցով խորհրդարանական կառավարմանն անցնելու պես մի բան։

Մնում է միայն կռահել, թե որ ծակին քանի թուման կտան նույն այդ տղամարդիկ, երբ հաջողվի համաժողովրդական մոբիլիզացիայի օգնությամբ իշխանափոխության հասնել։

Սերժ Սարգսյանը ո՛չ արևմտամետ է, ո՛չ ռուսամետ, ո՛չ թուրքամետ, ոչ էլ վատիկանամետ։ Նա և՛ արևմտամետ է, և՛ ռուսամետ է, և՛ ...

Արգամ Աբրահամյանն առաջինը չէ։ Որդիներին համայնքի ղեկավար դարձնելու ավանդույթը ներմուծեց մեկ այլ ՀՀԿ–ական վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանը, ով իր որդի Տարոնին Ավանն էր նվիրել։

Հայ ժողովրդի եվրատեսիլասեր և կոնչիտայատյաց հատվածն այս գիշեր հերթական բարոյական հաղթանակը տարավ՝ մխիթարվելով, թե բա՝ հո Կոնչիտայի ձեռքից մրցանակ չէի՞նք ստանալու։

Իրավապահ «եռյակից» յուրաքանչյուրի խնդիրը դարձել է «շառից ու փորձանքից հեռու» տարբերակով աշխատելն ու աղմկահարույց գործերը միմյանց վրա գցելը։

Նա չի կարող և չի ուզում «ա լյա» Պուտին «հեռանալ», այսինքն՝ աթոռը թողնել «ժառանգորդին», մի ժամկետ սպասել ու հետո վերադառնալ՝ շատ լավ հասկանալով, որ եթե հեռացավ, այլևս չի վերադառնա։

Բանկային համակարգը մեզանում սահուն կերպով վերածվել է գեղեցիկ «եվրառեմոնտով» «չենջի բուդկայի»։ Այն չի կատարում բիզնեսի վարկավորման գործառույթ։

«Ազատամարտի ռահվիրա» Սուրիկ Խաչատրյանին պետք է ուղարկել դիրքեր, որպեսզի նա կարողանա շեղել թշնամու արձակած բոլոր փամփուշտները։

Եթե Պարույրի ուսի համար 20 միլիոն դրամ հատկացվեց պետբյուջեից (թե որքան է հատկացվել արտաբյուջետային ֆոնդից, հայտնի չէ), ապա 10 փամփուշտից «ուխոդ արած» Լիսկան արժանի է ավելի լուրջ փոխհատուցման։