Խնդիրն այն չէ, թե պետք է վախենալ Ալիևի հոխորտանքներից։ Խնդիրն այն է, որ Սերժ Սարգսյանի ու նրա նեղ թիմի ապահոված բացասական ցուցանիշները ձեռնտու են միայն մեր թշնամուն, և սա պետք է մտահոգի բոլորիս։

Հայտարարություններ անում է նաև իշխանությունը, առայժմ՝ հաճախորդների բերանով։

Քանի՞ հոգի պետք է շաքարավազ ներմուծի և քանի՞սը պետք է մետաղալոմ արտահանեն։

Պարզվում է՝ Արեւմտյան Աֆրիկայում գտնվող այդ երկրի իշխող ուժն ու նրա ղեկավարը շատ նման են հայաստանյան իշխանություններին:

Եթե Դավիթ Հարությունյանի ասած թիվը հրապարակում հավաքվի, ապա ոչ թե կպարտադրվի իշխանափոխություն, այլ շատ ավելի կոշտ բաներ տեղի կունենան։

Մենք ոչ թե պետք է «Կստացվի կամ չի ստացվի» տարբերակով մեկ վճռական «ճակատամարտի» պատրաստվենք, այլ լոկալ «պատերազմների» միջոցով նախ քայքայենք մրցակցի ռեսուրսները ներսից ու դրսից և դրանից հետո նոր միայն գնանք եզրափակիչ ակտին։

«Համահարթեցման» ծրագրի շրջանակներում հաճախորդներին հրամայված է հայհոյել բոլորին, այդ թվում՝ Սերժ Սարգսյանին, բայց արգելված է բարձրաձայն հայտարարել, որ «Վերջի բոլշևիկի» կողմնակիցներն են։

Համաժողովրդական նոր շարժման առաջնորդները սխալվելու իրավունք չունեն: Հաշվարկված քայլերին զուգահեռ՝ չպետք է դանդաղել։ Դանդաղ շտապելու մեթոդը, տվյալ դեպքում, ամենաօպտիմալն է։

Ճշմարտության դեմ չմեղանչելու համար պետք է նկատել, որ այս ընթացքում իշխանությանն, այնուամենայնիվ, հաջողվեց մի բան խոստանալ եւ կատարել այդ խոստումը:

Շտաբների աշխատանքը ոչ թե «կրեատիվ» է, այլ կոնկրետ գործողություն, որը ոմանց դուր չի գալիս, քանզի հնդկական կինոն ավելի հեշտ է մարսելը։ Բայց դե, քաղաքականությունն իր կանոններն ունի։

Ինչպե՞ս կանվանեք մարդուն, ով ընդունում է իրեն անընդհատ թալանողին, նեղողին, սեփական տունը լքել պարտադրողին, սնանկացնողին...

Անցյալ տարվա սեպտեմբերի 3-ին եւ այս տարվա հոկտեմբերի 10-ին Արամ Սարգսյանը երկիր մոլորակում չի եղել ու չի իմացել, թե ում միանձնյա որոշմամբ է ՀՀ-ն անդամակցել ԵՏՄ-ին:

Սերժ Սարգսյանի թույլ կողմը նրա կառավարման երկրորդ փուլն է: Իսկ այդ փաստը պետական համակարգի վարքագծի վրա մեծ ազդեցություն ունի:

«Տեսնես՝ ձմեռը ցո՞ւրտ է լինելու» հարցը տվյալ դեպքում լրիվ հավասարվում է «Իշխանափոխությունը ե՞րբ է սկսվելու» բացարձակ մեծամասնության ցանկությանը։

Ռազմավարական, այն է՝ իշխանափոխության հասնելու հարցում, «եռյակում» միակարծիք են։ Այդ միակարծությանը պետք է տալ առարկայական տեսք ու հզորացնել շարժումն այնպես, որ այն մշտապես գործող գլխացավանքի աղբյուր դառնա իշխանությունների համար։

Փաստն այն է, որ «Հոկտեմբերի 27»–ից հետո կարիերային կտրուկ աճ ունեցավ և իր ազդեցությունն իշխանական բուրգում մեծացրեց Սերժ Սարգսյանը։

«Միացում» կարգախոսը պատահական չէ ընտրված։ Միայն միասնական ջանքերով է հնարավոր հասնել հաջողության, երբ բոլորը վարակված լինեն փոփոխությունների գաղափարով, և ակտիվորեն աջակցեն դրան։

ԲՀԿ առաջնորդը իշխանություններին կանգնեցրեց երկընտրանքի առջեւ՝ սպասել մինչեւ շարժումն իրենց հրաժարակա՞ն կպարտադրի, թե՞ սուսուփուս հեռանալ: