Չի՛ կարելի լինել նախանձ, չար և տգետ։ «Սաքուլիկների» հաղթարշավին պետք է հետևել բարությամբ լցված (կամ նվազագույնը՝ բարի նախանձով) և բարձր գիտակցությամբ։

Թուրքիան լեգիտիմ հնարավորություն է ստանում կապել հայ–թուրքական գործընթացը հայ–ադրբեջանականի հետ և Ղարաբաղի հարցում դառնալ ակտիվ ու կողմնակալ լոբբիստ։

Վիճակագրական վարչության կայքում ներկայացված են տվյալներ առ այն, որ Սերժ Սարգսյանի կառավարման տարիներին 212 500 քաղաքացի հեռացել է Հայաստանից ու հետ չի վերադարձել: Այդ տվյալները հակասում են նրա ներկայացրած պատկերին։

Էդվարդ Նալբանդյանը գնալու է Թուրքիա: Թերևս, տեղում ծանոթանալու համար ռասիզմի դրսևորումներին։ Հետեւաբար, ենթադրվում է «թշերի քաշքշման» նոր փուլի սկիզբ:

Ամենայն վճռականությամբ հայտարարում են մեկ բան ու կարճ ժամանակ անց, իրենք իրենց հերքելով, նույն հաստատակամությամբ լրիվ հակառակն են պնդում:

Կարող են մարտահրավեր ուղարկել «զոհված ազատամարտիկի» կարգավիճակով պատգամավոր դարձած գեներալներին, ֆեյսբուքյան «գրոհայիններին» ու ծաղկաձորներում ադրբեջանցի դիվերսանտների դեմ կատաղի մարտեր մղող «բազեականներին»։

Իսկ դուք ասում եք, թե իշխանությունները երկրի առջեւ ծառացած մարտահրավերները հաշվի չեն առնում, կամ չեն կարողանում դիմագրավել այդ մարտահրավերներին:

Օրերս պարզվեց, որ պաշտոնական տեսակետն արտագաղթի պատճառների մասին փոխվել է։ Հայտարարվեց, որ պատճառը ոչ թե գաղջ մթնոլորտն է, այլ Սփյուռքն ու չավարտված պատերազմը, այն է՝ Ղարաբաղի հարցը։

Ազգովի երգում-պարում-արտասանում ենք, եւ սա քիչ է համարվում. հիմա էլ ազգովի պետք է հոդված գրենք:

Ըստ Սերժ Սարգսյանի՝ Սփյուռքն ու Ղարաբաղը խթանում են արտագաղթն ու փաստացի վնասում մեր անվտանգությանը։

Սերժ Սարգսյանը ցույց է տվել, որ ինքը հաշվի է նստում և զիջումների է գնում միայն ուժ տեսնելիս։ Տվյալ դեպքում ուժը դրսևորվելու է հրապարակ դուրս եկած քաղաքացիների բազմության և քաղաքական ուժերի միասնության տեսքով։

Մոտենում է ոչիշխանական ուժերի՝ իշխանությանը ներկայացրած պահանջների կատարման վերջնաժամկետը: Այսինքն, մոտենում է քաղաքական նոր գործընթաների մեկնարկը:

Ընդդիմությունը հրապարակավ բացահայտեց Սերժ Սարգսյանի ամենաթույլ կողմը՝ իրական միասնական ուժի ու բացառապես բարոյական քաղաքականության կանոններով առաջնորդվելու դեմ նա անկարող է:

Եթե Սերժ Սարգսյանն իր վարած քաղաքականության բացասական հետևանքներն ուզում է կոմպենսացնել խաղաղապահներով, ապա դա իր խնդիրն է և չի բխում մեր երկրի շահերից։

Սերժ Սարգսյանի սահմանած «հին ադաթով ու կարգով» արտագաղթի թեմային վերաբերող հարցերը հնչում են միայն ԵԿՄ համագումարում եւ «Բազե» ճամբարում:

Երեկ Հովիկ Աբրահամյանը լրագրողների ներկայությամբ հայտարարել էր, որ չգիտի, թե ում է պատկանում «Ալեքս Գրիգ» ընկերությունը կամ «Կրպակ» խանութների ցանցը: Իսկ օրեր առաջ էլ հայտարարել էր, որ չգիտի, թե ում է պատկանում Վանաձորի քիմիական գործարանը:

Ինչպես բոլորս, Թանկյանն էլ, երեւի, հետո հասկացել է, որ անիմաստ ու անհեթեթ զբաղմունք է գիտակցության կոչել եւ ցանկալի փոփոխությունների իրականացման գործին մղել մի մարդու, որի միակ նպատակը ամեն գնով սեփական իշխանությունը պահելն ու այն հավերժացնելն է:

Եթե ՀՀ–ն էլ եվրաասոցացման համաձայնագիրը կնքեր, ապա Սեյրան Օհանյանն էլ հնարավորություն կստանար, կամ, ավելի ճիշտ, ստիպված կլիներ մեկնել Նախիջևան և հայր ու որդի ալիևների նկարի տակ լուսանկարվել մեր երեք հարևանների պաշտպանության նախարարների հետ։