Սերժն ինքն իրեն ուզում է ներկայացնել որպես օլիգարխիայի ձեռքը կրակն ընկած ու զոհի կարգավիճակում հայտնված մեկը։ Ա՛յ, ա՛յ, ա՛յ...

Ճակատագրի ու վատ դասավորված հանգամանքների բերումով իշխանության եկածները բոլորիս ուսերին բարդեցին ագահության, ապաշնորհության, անսկզբունքայնության ու մնացած բոլոր հնարավոր «ան»-երի ու «ապ»-երի հետևանքների բեռը։

Ո՞րն է Սերժ Սարգսյանի «պարիտիզանական» լռության պատճառը, որ արդեն նմանվում է դավադիր լռության:

Տարոն Մարգարյանին թախանձագին խնդրում ենք մեր իշոտնուկները արագ հետ վերադարձնել՝ քանի դեռ ցրտերը չեն ընկել: Միեւնույն է, էս տեմպերով «բարեկարգումն» աշնանն էլ չի ավարտվի:

Իրականությունը Սերժ Սարգսյանի պատվին հնչող կենացների մյուս կողմում է։ Եթե նա միայն լսե՜ր, թե ինչ «կենացներ» է խմում երկրի առնվազն 80%-ը։

ՀՀԿ–ում միակ կայուն հայացքներ ունեցողը, թերևս, ՀՀԿ–ի տատիկն է։ Նրա մոտ «և,և» չկա։ Նա կայուն ձևով համակրում է Սերժ Սարգսյանին։ Ա՛յ, սկզբունքայնությունն այդպիսին պետք է լինի։

Սարգսյանն, Արևմուտքի զայրացած և Ռուսաստանի զարմացած հայացքի ներքո, մեկ գիշերվա մեջ եվրագերազանցիկությունից «մաքսազերծվեց» ու դարձավ երդվյալ ռուսամոլ։

Բացառիկ երևույթ է, երբ խնդիրներից կքած երկրի ներսում պահանջում են Պուտինի կամ Օբամայի հրաժարականը։ Քիչ չեն նմանները։ Ու տպավորությունն այնպիսին է, որ դա կոմերցիա է, ավելի ճիշտ՝ «գռդոնչիություն»։

Առաջիկայում սպասվում է նեոբոլշևիկյան ու բուրժուադեմոկրատական կոդերով առաջնորդվողների շահերի անխուսափելի բախում, ինչի արդյունքում էլ կլուծվի իշխանության հարցը։

Ուղղակի բարեբախտություն է, որ նշանակումից մեկ ամիս անց դեռ Վարդանյանը Թբիլիսի չի հասել եւ իր հավատարմագրերը չի հանձնել Վրաստանի նախագահին (Տիգրան Սարգսյանն այստեղից Վաշինգտոն, փաստորեն, ավելի շուտ հասավ, քան Յուրի Վարդանյանը՝ Թբիլիսի):

Հայաստանին օդ ու ջրի պես անհրաժեշտ փոփոխություններից ամենաշատը սարսափում են նրանք, ովքեր խոսում են սահմանադրական փոփոխությունների անհրաժեշտության մասին։ «Փոփոխություններ»՝ հանուն գաղջ մթնոլորտի։

Առաջիկա քաղաքական զարգացումները սահմանադրական փոփոխություններին «այո» կամ «ոչ» ասողների միջև է լինելու։

Սերժ Սարգսյանը 2008–ից սկսած հրաժարվեց կոմպլեմենտարիզմից և դարձավ «Պատերազմի» կուսակցության, ինչպես նաև ստատուս քվոն փոխելու կողմնակից։

Փաստորեն, Սերժ Սարգսյանը մեծ հումանիստ է, իսկ մենք այդպես էլ չենք գնահատում նրան, ու ստիպված դա անում է ՀՀԿ–ական «համույթը»։

Պարզից էլ պարզ է (իշխանությունները դա չեն էլ թաքցնում), որ սահմանադրական փոփոխությունները պետք են բացառապես Սերժ Սարգսյանին, ով որպես «Վերջի բոլշևիկ» չի ուզում հեռանալ, այլ նպատակ է դրել ցմահ մնալ աթոռին։

Հայաստանը ստեղծված ծանր տնտեսական վիճակից կարող է դուրս գալ միայն ազատ շուկայական տնտեսություն կառուցելու միջոցով: Իսկ դա այս իշխանությունների օրոք բացառված է։ Ապացույցն անցած վեց տարիներն են։

Չտեսնելով ու չհասկանալով, որ 6 տարի շարունակվող «նախաձեռնություններն» ինչ վտանգավոր հանգրվանի են հասցրել երկիրը, որոշվում է փոփոխել Սահմանադրությունը և այն հարմարեցնել մեկ մարդու ծրագրերին։

Եթե «քառյակը» «ռասկաչկա» սկսի ու, միևնույն ժամանակ, «հումանիտար միջանցք» թողնի Սերժ Սարգսյանին, ապա կունենանք անցնցում և անարյուն իշխանափոխություն արդեն այս աշնանը։