Ի՞նչ են շահել Հայաստանը և Արցախը։ Ոչի՛նչ։ «Թավշյան» զոհերից ու ավերածություններից բացի այլ բան չի բերել։ Ու շարունակում է բերել։ Դրա փոխարեն շահել են Նիկոլ Փաշինյանն ու իր նեղ շրջապատը։

Կգտնվեն մարդիկ, ովքեր Սողոմոն Թեհլերյանի ֆունկցիա կկատարեն՝ Թալեաթի դերում տեսնելով Նիկոլին, բայց դա արդեն անիմաստ է դառնալու։ Պետության կորստից հետո ի՞նչ հետաքրքիր է, թե ով, ում և որտեղ կսատկացնի։

Նիկոլը անոնս արեց, որ Հայաստանն էլ է հանձնվելու։ Ու որպեսզի կրկին անմեղ ձևանա, «էս գլխից» նշանակում է մեղավորներ՝ նախկին իշխանություններ և Ռուսաստան։

Նիկոլը, հանուն սեփական կաշվի փրկության, Հայաստանը ներքաշել է Արևմուտք–Ռուսաստան հակադրության տիրույթ, դարձրել կռվախնձոր՝ համաձայնելով նոր որակի հակառուսական Սահակաշվիլի դառնալ։

Մի ավարտված «հավաստի աղբյուր» փլում է մեր երկիրն ու փորձելու է դրանից հետո ծլկել դեպքի վայրից։

Նիկոլը պաշտոնները բաժանում է բացառապես խնամի-ծանոթ-բարեկամ սկզբունքով: Իր թերթոնի կիսագրագետներին պաշտոնների է նշանակում, իր ընտանիքի անդամներին փողի ու մանդատի տեր է դարձնում:

Նիկոլ Փաշինյանը համաձայն է Արցախն Ադրբեջանի կազմում տեսնելու և 90–ականների Հայաստանի ու Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանն Ադրբեջանին հանձնելու գնով Ալիևի հետ, այսպես կոչված, խաղաղության համաձայնագիր կնքել։

Նիկոլ Փաշինյանը ոչ թե «խաղաղության դարաշրջան» է բերում, այլ Հայաստանի ու Արցախի կործանում։

Նիկոլ Փաշինյանը փաստացի պատռեց ՀՀ անկախության հռչակագիրը՝ Հ1–ի ուղիղ եթերում քարոզելով, որ պետք է մոռանալ 88–ի շարժման, դրա նպատակների, Հայաստանի ստանձնած առաքելության մասին ու կառուցել առանց Արցախ Հայաստան։

Ամուլսարը ադրբեջանցիների ուղիղ նշանառության տակ է հայտնվել, ինչը հաստատ գոհացնում է Ամուլսարի «պահպանակներին», քանզի նման պայմաններում հանքը հաստատ չի շահագործվի։

Ինչպես որ Աբաջյանի կեղծ պապիկին ու «ոստիկան Աշոտի» կեղծ տատիկին մեյդան բերեցին ու խաբեությամբ ժողովրդի էմոցիաները գողացան, այնպես էլ շարունակում են ստել ու մանիպուլացնել, բայց դե միայն չորքոտանին սրանց կհավատա։

Նիկոլական ստերին պետք չէ հավատալ։ Եթե ինքն ուզենա զենք գնել, ապա բոլորը, այդ թվում՝ ՌԴ–ն կվաճառեն ու ոչ մի խնդիր չի լինի ՀԱՊԿ–ի կողմից։

Նիկոլի արկածախնդրությունը և մասնավորապես՝ հակառուսական հիստերիան, հաճելիորեն զարմացրել է Արևմուտքին։ Նրան նույնիսկ «խիզախ գործիչ» են անվանել։

Հայաստանն այս վիճակում է հայտնվել, քանզի պարտվել է 44–օրյա պատերազմում և 2020–ի նոյեմբերի 9–ից հետո իշխանության ղեկին է պահել պարտության, նվաստացման, խայտառակության խորհրդանիշ Նիկոլ Փաշինյանին։

Նիկոլի դեպքում 5-0 կամ ավելի վատ հաշվով պարտություններ են բոլոր ոլորտներում։

Տիգրան Ավինյանը քաղաքապետ է ձգտում դառնալ այն պահին, երբ Նիկոլը ՄԱԿ–ի ամբիոնից առաջարկում է Ալիևին ցույց տալ Հայաստանի քարտեզը՝ հատուկ նշելով, որ Ադրբեջանի ղեկավարը Երևանը համարում է ադրբեջանական։

Նիկոլը չէր խոստացել, որ հեղափոխությունը/իշխանափոխությունն արվում է այն բանի համար, որ Ալեն Սիմոնյանի եղբայրն ասֆալտի տենդերներ շահի, որ իր աներձագը դառնա հարուստ պատգամավոր․․․

Նիկոլենց բուն մտածելակերպը բացահայտեց իրենց «Գիքորը»՝ տան խոսակցությունը հանրայնացնող Հովիկ Աղազարյանը։