Միգուցե ժամանակից շուտ ծերանալո՞ւց եք վախենում։ Բայց բնության դեմ խաղ չկա, ցողունային բջիջներն էլ խիստ ժամանակավոր արդյունք են ապահովում։

Հեռու չէ այն օրը, երբ «շարիկ» գլորելու մեծն վարպետ Արմեն Մովսիսյանը կսկսի «քլնգել» «Որոտանի» վաճառքի գործարքը և կհարձակվի Սերժ Սարգսյանի վրա։

Ի՞նչ պետք է անեին «արևմտամետները» Սերժ Սարգսյանի՝ Գյուլիստանի պայմանագրին հավատարմության երդումներ տալուց և Տիգրան Սարգսյանի՝ «Մաքսային միություն» բառակապակցությունը պարբերաբար օգտագործելուց հետո։

Նախագահականից ու կառավարությունից սնվող «քաղաքացիականներին» թույլատրված է պայքարել իշխանության դեմ, բայց Գալուստ Սահակյանի ու Սամվել Ալեքսանյանի հրաժարականները պահանջելուց այն կողմ չանցնել։

Արևմուտքը Հայաստանում կրկնակի է «քցվել»։ Բացի Սերժ Սարգսյանից՝ օբամաներին ու ֆյուլեներին «քցեցին» նաև հայաստանյան «արևմտամետները», որոնք վաղուց վերասեփականաշնորհվել էին Բաղրամյան 26–ի կողմից։

Հայաստանում արմատական և ամբողջական իշխանափոխության խնդիրը դառնում է կյանքի ու մահվան հարց, քանզի որևէ այլընտրանք մեզ համար այլևս չի մնացել:

Արտահայտությունը, թե՝ «Մեզ մոտ չկան բնական աղետներ. մեզ մոտ կա կառավարություն», լրիվ տարածվում է Հայաստանի այսօրվա իրականության վրա։ Բայց պարզվում է՝ սա դեռ վերջը չէ։

Տոնում են վերևինները, իսկ ներքևինները դիտում են, թե ինչպես են տոնում վերևինները: Վերևներում գերիշխում է կեղծ պաթոսը, իսկ ներքևներում՝ անկեղծ անտարբերությունը։

Հայոց բանակի տոնը միայն ներքին հաղթանակների դեպքում լիարժեք ուրախության կվերածվի, այլ ոչ թե կմնա որպես բանակում չծառայած, կռվի ամենաթեժ պահերին մոսկվաներում դեգերած ու կռվի վրա փող աշխատած պաշտոնյաների ինքնահաստատման և կենացասածության օր։

Բանակում չեն ծառայել, բայց «գյուռ-գյուռ» շքանշաններ են ստացել («Գարեգին Նժդեհ», «Զորավար Անդրանիկ», «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» և այլն):

Հայաստանյան «արևմտամետների» թիրախը Յանուկովիչն է, Պուտինը, «Բերկուտը», ռուսական «Ֆէ ԷՍ ԲԷ»–ն։ Մի խոսքով, բոլորը՝ բացի Սերժ Սարգսյանից ու Տիգրան Սարգսյանից։

Հասկացանք, որ գործող իշխանությունը բոլոր առումներով ձախողված է, հասկացանք, որ մի այլ ձևով չենք սիրում, բայց «բառիկությո՞ւն»։ Չեմ հավատում՝ տենց ո՞նց կլինի...

Գեղի կլուբում վարիչ աշխատողը որոշեց «Ջոկեր» խաղալ ու որպես կոն դրեց պահակին։ Պահակն այդ պահին խաղաթղթերը շպրտեց ներքև և սեղանի վրա կանգնած ինքն իրեն հռչակեց Գեղի կլուբի նոր վարիչ։

Թեև Սերժ Սարգսյանն իր համեստ աշխատավարձով մշտապես զբաղեցրել է պետական պաշտոններ և պարտադիր կուտակային համակարգով հետ չի գցել սեփական միջոցները, սակայն կարողանում է իրեն թույլ տալ կորեական «վոյաժներ» և ցողունային բջիջներ։

Սերժ Սարգսյանը «մի կերպ» կարողանում է 180.000 դոլարանոց բուժման կուրսեր ընդունել Հարավային Կորեայում, իսկ 200 աղքատի կերակրելու գործն էլ պետք է իրենց վրա վերցնեն Կարգին Հայկոն եւ նրա ընկերը:

Եթե Հարավային Կորեա այցից հետո էլ Սարգսյանը շարունակի քննարկումների ժամանակ քնել, ապա պետք է կորեացիներից հետ պահանջել այն 186. 000 դոլարը, որը ՀՀԿ ղեկավարը կոպեկ–կոպեկ հավաքել ու խնայել էր՝ ՀՀ անկախության 23 տարիների ընթացքում ցածր աշխատավարձ ստանալով։

Սերժ Սարգսյանը, որպես առողջապահական տուրիստ ոչ թե Ջերմուկ մեկնեց, այլ ... Հարավային Կորեա (առողջություն ենք մաղթում նրան. թու՛, թու՛, թու՛)։

Քաղաքացիական հանրությունը միայնակ չի կարող պայքարել իշխանության դեմ, քանի որ չունի այդքան ներուժ, իսկ այդ ներուժը պահելու համար անհրաժեշտ են բուֆերային ուժեր, որի հիմնական դերը ստանձնում են կուսակցությունները: