Սպասարկելու համար «խաղաղության օրակարգը»՝ Նիկոլը գնաց հայ-թուրքական քիրվայության՝ հայ ժողովրդին խաբելով, թե, իբր, հայ-թուրքական շփումներն առանց նախապայմանների են:

Երբ մարդը քաղաքականությունը վերածում է կապիկության, նրանով արդեն պետք է զբաղվի ոչ թե քաղաքականությունը, այլ՝ հոգեբույժը:

Խաչատուր Սուքիասյանի համար ոչ միայն ու ոչ այնքան մտահոգիչ պետք է լինի այն, որ իրեն «օդում կախված լուրերի» տեխնոլոգիայով մեղադրում են «Սուրմալուի» պայթյունը պատվիրելու համար, այլ այն, որ մարդիկ բնական ու հավանական են համարում այդ վարկածը:

Նիկոլի բոլոր հաճախորդները հակառուսական գործիչներ, ավելի ճիշտ՝ պրոթուրքական գործակալներ են՝ Տիգրան Խզմալյան, Վազգեն Սարգսյանի եղբայր աշխատող Արամ Սարգսյան, Լևոն Շիրինյան, Արման Բաբաջանյան և այլք: 

Թե ում շունն է Ավինյանը, արդեն պարզ է՝ Նիկոլ Փաշինյանի (ՔՊ–ն ուսապարկային կուսակցություն է, այնպես որ «շների» պատկանելիության հարցը որոշված է)։ Բայց դա էական չէ։ Էականն այն է, որ ․․․

Ալիևն ընդունեց Փաշինյանի «պասն» ու սահմանեց Արցախի նշաձողը։

Տղա՛ ջան, իշխանափոխությունից առաջ բոմժական կյանքով էիր ապրում, հայտարարագրումդ սեփական կատու չունեիր, հիմա այդ ո՞ր գումարներով ես հսկայական օֆիսների տեր դարձել։

Պատերազմի օրերին Գետաշենն ու Շահումյանն էին «ազատագրում», հիմա էլ հղի կնոջն ու երեխային էին «ողջ ու առողջ» գտնում փլատակներից։

2018–ի «հեղափոխության» օրերին նա քծնում էր «Սուրմալուի» ու «Փետակի» աշխատողներին, թե բա՝ ձեզ ազատագրելու եմ ճիրաններից։ «Ազատագրեց» այնպես, ինչպես «հաղթեց» պատերազմում։

Նիկոլ Փաշինյանի, Ռուբեն Ռուբինյանի վարքագիծն առնվազն հիմք է տալիս եզրակացնելու, որ նրանք քաղաքականությունից, դիվանագիտական հարաբերություններից, տարածաշրջանային զարգացումներից ոչինչ չեն հասկանում։

Հեղափոխությունը ոչ միայն խժռում, այլ նաև կերակրում է իր զավակներին, որպեսզի․․․ վերջում չաղացրած «մորթի» դրանց։

«Անանիմկա» հիշեցնող իր հաղորդագրությամբ Ռուստամ Բադասյանը ողջամիտ կասկած է առաջացնում, որ ծածկադմփոց է անում կամ էլ՝ կուլիսային պայմանավորվածության է ուզում գալ ապօրինությամբ զբաղվողների հետ՝ «Մուծվեք, որ անուններդ չտանք» տարբերակով։

Նիկոլի «խաղաղության դարաշրջանի» հայեցակարգը փլուզվել է Աղավնոյում։ Իրեն ո՛չ ռուսները, ո՛չ ադրբեջանցիները, ո՛չ անգամ Արցախի իշխանությունն այլևս բանի տեղ չեն դնում։

Եթե Էդմոնը Նիկոլի իշխանությանը համարում է ոչ կոմպետենտ, իսկ իշխանության հետույքը պահող Արամ Սարգսյանին էլ՝ քաղաքականապես դեբիլ, ապա ինչպե՞ս է 2017–ին դաշինք կազմել դրանց հետ և ինչպե՞ս է հիմա նույն թիմում։

Գալիս են պահեր, երբ խոսելն անիմաստ է դառնում։ Այդ ժամանակ խոսում են գնդակները։ 9 գրամը քիչ է, բայց երբ արագություն է ստանում լուծում է «տոննայանոց» հարցեր։

Հայաթափումը տեղի է ունենում Նիկոլ Փաշինյանի ու Ալիևի և/կամ Էրդողանի հետ բանավոր ու հայ ժողովրդի թիկունքում ձեռք բերված համաձայնության արդյունքում։

Օրերս ՀՀ ԱԽՔ Արմեն Գրիգորյանը հարցազրույցում նշել էր, որ Ադրբեջանի պահանջը լեգիտիմ չէ, քանզի Լաչինի միջանցքի պահով Ադրբեջանի հետ համաձայնեցված որևէ պլան չկա։

Նիկոլի «Խաղաղության դարաշրջանի» արցախյան դեսպանն Ալիևի այդ ցանկությունն է փոխանցել Աղավնոյի ժողովրդին՝ բացահայտելով Նիկոլի «Խաղաղության դարաշրջանի» ողջ էությունը՝ գաղթ կամ ցեղասպանություն։