Գ. Ծառուկյանը պահպանեց լռություն` այդ մեկ շաբաթը թողնելով իշխանական քարոզչամեքենային, տարբեր տիպի գործիչներին, տարատեսակ հաճախորդներին, փեսաներին, մորքուրի տղերքին և այլոց:

Սերժ Սարգսյանը մնացել է Գյուլիստանի հույսին ու Պուտինի «վրա»։

Որոշակի օրինաչափություն կա այն առումով, որ պաշտոնյաների անժամանակ մահերը կամ սպանությունները բարենպաստ ազդեցություն են թողել Սերժ Սարգսյանի կարիերայի վրա։

Համագումարի նախագահությունում բազմել էին ալեհեր գլուխներով անվանի եւ ոչ այնքան հայտնի կոմպոզիտորներ, որոնց տարիքը 80-ի մոտ էր եւ նույնիսկ հասնում էր 90-ի, եւ տեսարանը հիշեցրեց պոլիտբյուրոյի նիստերը:

Իշխանությունները շատ «նագլի» են։ Հա՛մ «սխրանքի» են մղում իրենց հաճախորդներին, հա՛մ «էս գլխից» նրանց «պայթացնում» են և «նավսում» գործը։

Ամիրխանյանը վաղը դահլիճը լցնելու է իր երկրպագուներով, որոնք լռեցնելու են ընդդիմադիրներին, այս ամենից կարելի է ենթադրել, որ միության նախագահի փոփոխություն չի լինելու: Այսինքն՝ կրկին տոկոս է «խփվելու»։

ՀՀԿ–ական Աշոտ Աղաբաբյանը Ղարաբաղը տեսնում է Ռուսաստանի կազմի մեջ, որպեսզի Հայաստանը Ռուսաստանի հետ սահման ունենա։

Սերժի առաջարկած «Գուբերնիա՝ իշխանության պահպանման դիմաց» ծրագիրը Կրեմլին չի հետաքրքրում։

Չե՞ք հավատում։ Հարցրե՛ք Չաուշեսկուից, Մուբարաքից, Քադաֆիից ու այլ «անփոխարինելիներից»։

Որքան էլ Շահնազարյանը ջանք ու եռանդ չխնայի Սերժ Սարգսյանին ծառայելու և ԲՀԿ–ի ու ՀԱԿ–ի դեմ գեղամյանություն անելու գործում, միևնույն է ՀՀԿ ղեկավարը նրան մի քանի «զրո» պակաս է տալու։

Հիմա ճիշտ ժամանակն է ամբողջությամբ տաքանալ և նետվել «ինտելեկտուալի» ապարանքները։ Սերժ Սարգսյանի մոտ հաճախորդների տեղերը միշտ էլ անսահմանափակ են եղել։

Թե ինչով է ավարտվելու Սարգսյանի այս մի «ճկուն» քայլը, հեշտությամբ կարելի է գլխի ընկնել։ Հատկապես եթե հաշվի առնենք, թե ինչով ավարտվեցին նրա մյուս նախաձեռնությունները։

Վարչապետը պաշտոնապես ընդունեց, որ պետական գնումների ոլորտում գրեթե 100 տոկոսով «դվիժենի» են անում իր մերձավորները։ Ի՞նչ է սա, եթե ոչ ինքնախոստովանական ցուցմունք։

Ղարաբաղը բանակցային սեղան վերադարձնելու մասին պոպուլիստական հայտարարություններ անող Սարգսյանը ոչ միայն դա չի ապահովում, այլ նաև Հայաստա՛նն է դուրս բերում բանակցային գործընթացից՝ Գյուլիստանի ճամփան բռնելով։

Ռոբերտ Քոչարյանը սխալվեց Սերժ Սարգսյանի հարցում, և ահա թե ինչու։

Աշունը բավական թեժ է ստացվում Տիգրան Սարգսյանի համար։ Նա հա՛մ կարողանում է աշխարհաքաղաքական սալտոներ տալ, հա՛մ «ատկատահան» անել բյուջեն, հա՛մ իր սիրած հին մեթոդներով փողեր լվանալ։

Իրենք էլ երևի լավ գիտեն իրենց ղեկավարած պետության հալը ու դրա համար էլ հիշել են Գյուլիստանը։

Ինչպես նման դեպքերում շատ դիպուկ արտահայտվում է Սերժ Սարգսյանը` պետք է «գլխից բռնել մեծերին», իսկ «գլխից բռնելու» մշակույթը, ինչպես հայտնի է` քաղաքականությունն է։