Փաստորեն, դեպի Մաքսային միություն սուրացող Սերժ Սարգսյանին այլեւս «ազատ, անկախ» բառերը պետք չեն: Կարեւոր է, որ իր ղեկավարման շրջանը ասոցացվի «վերածնված» բառի հետ:

Արևմտամետության գլխավոր մկրտությունը Տիգրան Սարգսյանը ստացավ Կիպրոսի օֆշորային գոտիներում՝ արժանիորեն ստանալով «Արևմտամետաց օրդենի» պատվո շքանշանը։

Հայ թատրոնի եւ կինոյի ոսկե եռյակը՝ Ֆռունզը, Խորիկը եւ Սոսը մի ամբողջ դարաշրջան են, որ վերջինիս մահով միայն թվում է, թե ավարտվեց:

Մոսկվայում քաջատեղյակ էին ՀՀ իշխանությունների հակումների մասին, եւ թույլ չտվեցին իրենց «քցել»։ Արդյունքում հիմա «քցողները» կամ «քցելու» փորձ անողները պատժվում եւ ստորացվում են:

Տնաբույծ «արևմտամետների» բացականչությունների, ռուսատյացների հիստերիկ ոռնոցների և «ընդդիմադիր» գործիչների ոգևորիչ ծափահարությունների ներքո Սերժ Սարգսյանն իր «Ֆուտբոլային դիվանագիտություն -2»–ով մեզ տարավ դեպի Մաքսային միություն։

Կառավարությունն իր այսօրվա նիստում բացասական եզրակացություն է տվել խորհրդային տարիների ավանդների փոխհատուցման մասին ԲՀԿ-ական պատգամավորների հեղինակած օրինագծին:

Բանից պարզվում է, որ Վրաստանում հակահայ քաղաքականություն իրականացրած «կաղ բադիկ» Միխայիլ Սահակաշվիլու պռոշը ճաքում է Հայաստանի ու հայերի համար։

«Շախմատիստն» ատամների արանքից մի կերպ դուրս նետելով «Չի սխալվում նա, ով չի խաղում» կարգախոսը՝ արագ քայլերով գլխիկոր հեռացավ դահլիճից։ Նրա երկրպագուներն ավելի շուտ էին դա արել։

Եվրաօլուխները «քցվեցին» ոչ միայն Սերժի, այլ նաև քաղաքական, քաղաքացիական ու լրատվական դաշտի «արևմտամետ մուտիլովչիկների» կողմից։

Ստեղծված իրավիճակի գլխավոր պատասխանատուն Սերժ Սարգսյանն է, բայց պատասխանատվության իրենց բաժինն ունեն նաև «արևմտամետ» ժուլիկները:

Այս պայմաններում, իրոք որ, մնում է գոմի բացմանը մասնակցելը, մանավանդ որ կովերի որոշ հատվածների հիգիենայի մասով վարչապետն ահագին բան կունենա ասելու։

2008թ. նախագահական «ընտրություններից» հետո Սերժ Սարգսյանը որոշեց իր հիմնական կարգախոսը դարձնել «Ես Ռոբերտ Քոչարյանը չեմ, նրանից բարի եմ, հանդուրժող, երկխոսող և առաջադեմ»–ը։

«Արևմտամետ» Սարգսյանի վարած քաղաքականության արդյունքում մենք հեռացանք Ռուսաստանից՝ միևնույն ժամանակ հեռանալով Արևմուտքից և հայտնվելով «իզգոյի» կարգավիճակում։

Երանի այն օրերը, երբ Պարույր Հայրիկյանը զբաղվում էր գրականությամբ եւ անգամ հրապարակեց իր արձակ ստեղծագործությունը՝ «Լուսինե» վիպակը:

Վարչապետի մոտ 3 բան է լավ ստացվում՝ 1. մեռելոցի օրեր հայտարարելը, 2. Հայաստանի արտաքին պարտքն ավելացնելը, 3. պետբյուջեն «ատկատահան» անելը։

Թվում էր, թե Պարույրը սեպտեմբերի 3–ից հետո պետք է տուն չգնար Ազատության հարապարակից ու պահանջեր իր սիրելի Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը, բայց «իշտայներիդ քացախ»։

«Արևմտամետ» և «ռուսամետ» խաղալն ընդամենը «մուտիլովկա» է և գավառական «շուստրիություն»։

Հանրապետականների շրջանում պլանային հայրենասիրության փուլ է սկսվել:Բայց խնդալուն այն է, սույն պատգամավորները ոչ միայն ողջունում էին հայ-թուրքական արձանագրությունները, այլեւ «Ֆուտբոլային դիվանագիտության» պիկ պահին ծափահարում էին իրենց առաջնորդին։