Տիգրան Սարգսյանը գնում է պայթող մասնավոր ֆինանսական բուրգերի ստեղծման դասական ճանապարհով, ըստ որի՝ պարտքեր են կուտակվում նոր պարտքերի հաշվին։

Սարգսյանը երդվեց փակ դահլիճում, իսկ ահա Ծառուկյանն իր բացման խոսքն ասաց ոչ միայն քաղաքական ընտրանու, այլ նաև ժողովրդի ներկայությամբ։ Որևէ մեկն Աբովյանում չէր անիծում միջոցառման կազմակերպչին և չէր գոռում՝ հեռացի՛ր։

Տոկոս «խփոցիի» դեպքում ունենում ենք ավելի լավ ՀՀԿ, ավելի լավ Սերժ և ՀՀԿ–ից ու Սերժից ավելի լավ Տարոն։

Ո՞րն է ԲՀԿ–ի հակասությունը իշխանության հետ։ «Անկախ» մամուլն ու ոչ պակաս «անկախ» փորձագետները, քաղտեխնոլոգներն ու «քաղաքական» գործիչները պնդում են, որ որևէ հակասություն չկա, և ամեն ինչ խաղ է։ Իրականությունը, սակայն, այլ է։

Եթե հայտարարելով լինի, ապա Արթուր Բաղդասարյանը, Նիկոլ Փաշինյանն ու Արտաշես Գեղամյանը կդառնան «հեղափոխության և արմատականության ռահվիրաներ»։

Նեոբոլշևիկյան ուժերի թիրախը շարունակում են մնալ բուրժուադեմկորատական ուժերը, և հետևաբար՝ բոլոր նրանք, ովքեր «թունդ ընդդիմադիր» դիրքերից ձայնակցում են նեոբոլշևիկներին, ընդամենը գեղամյանություն են անում։

ՀՀԿ ղեկավարը պարզապես կերազեր այսպիսի հավաք կազմակերպելու մասին։

Խոսակցություններն «ատկատների», բարեկամների օգտին անցկացվող «տենդերների» և այլնի մասին նախատեսված էին նախընտրական շրջանի համար։ Հիմա սկսվել է «ապահով» Հայաստանի շինարարությունը, որտեղ խորհրդանշական դեր ունի մոգական 7 թիվը։

Տարոնի համար տոկոս «խփեցին» ՀՀԿ–ի օգտին աշխատող «տասովշիկները», կարճափեշ «աչոնիկները», ոստիկանությունը, ԿԸՀ–ն ու «անկախ» մամուլը՝ «1in.am»–ի գլխավորությամբ։

Հինգ տարի շարունակ նախագահի պաշտոնում մնացած և մի այդքան էլ մնալ պատրաստվող Սերժ Սարգսյանն, ըստ Ալիկի, պետք է Բաղրամյան 26–ում չաշխատեր, քանզի նրա հեռանալու ժամանակը վաղուց եկել է։

Շատ ավելի վտանգավոր են տերտերական առոգանությամբ ելույթ ունեցող գանձագողերը, քան նրանց սպասարկող տերտերները, քանզի տերտերների վերջին հանգրվանն առավելագույնը «Բենթլին» կարող է լինել, իսկ ահա «տիրացու» պաշտոնյաների վերջին հանգրվանը...

Իշխանության վերարտադրման գործիքի վերածված «ոստիկանություն–թաղային խուժան–պուտանկեք» եռամիասնությունը հաղթեց ՀՀ քաղաքականացված քաղաքացուն։

Վարչապետի պաշտոնում թողնելով Տիգրան Սարգսյանին, իսկ Սպորտի նախարար նշանակելով երբեմնի «թունդ ընդդիմադիր» Յուրի Վարդանյանին՝ գործող նախագահը ցույց տվեց, որ իր համար կարևորը պետական խնդիրները չեն։

Վազգեն Սարգսյանից «ֆիքստուլ», իսկ Րաֆֆի Հովհաննիսյանից «զորավար» մականունը ստացած Վովային ակնհայտորեն դուր է գալիս իր նոր՝ տոկոս «խփողի» և քաղաքական գործընթացներին խառնվողի դերակատարումը։

«Ժառանգությունում» պետք է որ գոհ լինեն Սերժի քայլերից, քանզի Արմեն Մարտիրոսյանը դարձավ Երևանի քաղաքապետ, Անահիտ Բախշյանը՝ Կրթության նախարար, դե իսկ Լիսկան հեռացվեց մարզպետարանից։

2012թ. ԱԺ ընտրություններից առաջ ոստիկանապետ նշանակված Վլադիմիր Գասպարյանի կադրային առաջին փոփոխություններից մեկը եղավ հենց Անձնագրային և վիզաների վարչությում, և ղեկավար նշանակվեց Հ. Քոչարյանը։

Անարդար կլիներ եթե տնտեսության հերն անիծած Տիգրան Սարգսյանը մնար վարչապետի աթոռին, իսկ Լիսկան մնար առանց պարգևի։

Եվ այսպես, Յուրի Վարդանյանը հասավ իր մուրազին։ Նա մի քիչ հեռվից եկավ, բայց վերջին հաշվով հայտնվեց արտաշեսգեղամյանների, վիկտորդալլաքյանների ու արթուրբաղդասարյանների կողքին։